به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، انزوا طلبی الگویی نسبتا ثابت از ویژگی های شخصیتی است كه شامل ترس از طرد شدن، اعتماد به نفس پایین و احساس شرم و خجالت در روابط می شود. این افراد تنها ماندن را ترجیح می دهند و فقط در صورتی كه نسبت به افرادی حس اعتماد سازی شكل گرفته باشد وارد رابطه می شوند. از منظر تخصصی روان شناسی دو تیپ گروه هستند كه این ویژگی ها را دارند، اما وجه تفارق آن ها مهم است.

تیپ شخصیتی اسكیزویید كه الگو های رفتاری انزواطلبانه آن ها كاملا از سر بی میلی به ارتباط است و خود از چیزی كه هستند رضایت دارند. اما تیپ انزواطلب دیگر الگو های رفتاری اجتنابی شان به دلیل ترس از پذیرفته نشدن و طرد و انتقاد از سوی دیگران است و گاه می تواند نشانه ای از وجود افسردگی باشد. آن چه در این خوانش منظور است دومین تیپ رفتاری است و نه شخصیت اسكیزویید.

بیشتربخوانید

- 7 حقیقت جالب روانشناسی در مورد چهره تان كه از آن ها خبر ندارید ریشه های انزواطلبی و گوشه گیری الگو های تربیتی كنترل گرانه: والدینی كه قدرت استقلال به كودك نمی دهند و مرتبا او را چك می كنند و با تعریف باید و نباید های غیر ضروری رفتار كودك را كنترل می كنند او را مستعد انزواطلبی می كنند.

خلق و خوی اولیه خجالتی بودن: همه كودكان با یك ویژگی ثابت به دنیا نمی آیند. پایه های زیستی و ژنتیكی در نوع رفتار آن ها تاثیر دارد. برخی كودكان از ابتدای تولد با الگو های زیستی دوری گزینی واكنش نشان می دهند. معمولا از غریبه ها روی بر می گردانند و پشت والدین خود قایم می شوند و از پاسخ دادن به سوالات امتناع می كنند. این كودكان می توانند زمینه های گوشه گیری را داشته باشند.

نداشتن اعتماد به نفس: افرادی كه استقلال طلبی و فردیت آن ها در سنین كودكی به درستی ارضا نشده و درك درست و كاملی از توانمندی های خود ندارند و تصویر ذهنی كه از خود دارند مغشوش و ضعیف است، مستعد انزواطلبی هستند.

مشكلات خانوادگی: خانواده هایی كه با انبوهی مشكلات رفتاری، مالی، بزهكاری یا رویداد هایی مثل طلاق و اعتیاد مواجهند كودك را در بستر انزوا طلبی و ابتلا به افسردگی می توانند قرار دهند. برای كسب اطلاعات در زمینه علائم افسردگی كلیك كنید.

ترس از نتیجه: افرادی كه توان رویارویی با واقعیت را ندارند و شكست را به عنوان بخشی از واقعیات زندگی نمی پذیرند یا در ذهن خود واگویه های منفی نسبت به انتقاد دارند می توانند جزو انزواطلبان قرار گیرند.

علائم متداول انزواطلبی عبارتند از: ترس از تنها بودن در هر وضعیت
ترس از حضور در مكان های شلوغ
ترس از دست دادن كنترل در یك محل عمومی
ترس از بودن در مكان های كه ترك كردن آن ها ممكن است دشوار باشد، مانند آسانسور و یا قطار
عدم توانایی ترك خانه خود (خانه متصل) و یا تنها قادر به ترك آن اگر شخص دیگری همراه شما باشد.
حس درماندگی
وابستگی بیش از حد به دیگران

خصوصیات انزواطلبان بدبین هستند.
از معاشرت خودداری می كنند.
طاقت مواجهه با انتقاد را ندارند.
افرادی كه گوشه گیری می كنند اعتماد به نفس پایینی دارند.
احساس بی كفایتی و بی ارزشی دارند.
خود را آزرده نشان می دهند.
دید مبالغه آمیزی به شكست دارند.
از صمیمیت گریزانند.
دوستان كمی دارند.
حساسیت زیادی نسبت به انتقاد دارند.
اعتماد و وفاداری دیگران نسبت به خودش را می آزماید.
با رویا و خیال پردازی بیشتر از واقعیت سر و كار دارند.
از فعالیت های گروهی خودداری می كنند.
پیش بینی منفی به شروع روابط دارند.
فرار از ارتباطات در آن ها احساس ملال و اندوه ایجاد می كند.
درمان و دارو های گوشه گیری و انزواطلبی

درمان انزواطلبی معمولا شامل روان درمانی و دارو درمانی می باشد. ممكن است مدتی طول بكشد، اما درمان به شما كمك می كند تا بهبود یابید.

روان درمانی اگرچه تحت عنوان صحبت درمانی یا مشاوره روانی شناخته می شود، اما روان درمانی شامل كار كردن با یك درمانگر به منظور كاهش علائم اضطراب شما می باشد.

رفتار درمانی شناختی یكی از مهمترین روش های موثر روان درمانی برای اختلالات اضطرابی از جمله انزواطلبی می باشد.

اساسا یك درمان كوتاه مدت رفتار درمان شناختی، بر روی آموزش مهارت های خاص به شما تمركز می كند تا به آرامی شما را به فعالیت هایی كه به دلیل اضطراب از انجام آن ها دوری كرده اید، برگرداند. از طریق این فرایند علائم شما بهبود می یابد كه به عنوان موفقیت اولیه شما می باشد.

دارو درمانی اغلب برای درمان علائم پنیك و انزوا طلبی كه معمولا با ترس از شلوغی همراه است، دارو های ضد افسردگی و ضد اضطراب مورد مصرف قرار می گیرند. ممكن است روانپزشك از شما بخواهد دارو های متعدد متفاوتی را امتحان كنید تا دریابید كدام یك با شما سازگارتر می باشد و در مورد شما بهتر عمل می كند. عمده ترین دارو های تجویزی برای درمان گوشه گیری و انزوا طلبی عبارت است از:

دارو های ضد افسردگی: دارو های ضد افسردگی خاصی كه مهاركننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نامیده می شوند؛ همچون پاروكستین (پاكسیل، Pexeva) و فلوكستین (Prozac)، برای درمان اختلال پنیك همراه با اضطراب استفاده می شوند.

سایر انواع ضدافسردگی ها مانند ضد افسردگی های سه حلقه ای و یا مهاركننده های مونوآمین اكسیداز ممكن است به طور موثری به درمان انزوا طلبی بپردازند؛ هرچند عوارض جانبی بیشتری نسبت به SSRI ها دارند.

دارو های ضد اضطراب: همچنین بنزودیازپین ها نیز نامیده می شوند، دارو های ضد اضطراب آرام بخش هایی هستند كه در شرایط محدود؛ پزشكتان ممكن است برای تسكین علائم اضطراب تجویز نماید.

دارو هایی كه در این دسته قرار می گیرند و برای درمان اختلال پنیك همراه با اضطراب استفاده می شوند عبارتند از آلپرازولام (Niravam، زاناكس) و كلونازپام (Klonopin). بنزودیازپین ها به طور كلی فقط برای تسكین اضطراب حاد به صورت كوتاه مدت استفاده می شوند؛ به این دلیل كه می توانند وابستگی ایجاد كنند. این دارو ها در صورتیكه شما مشكلات سوء مصرف الكل یا مواد مخدر داشته اید گزینه های مناسبی نیستند.

هر دو بخش شروع و پایان دوره ضد افسردگی می تواند عوارض جانبی داشته باشد كه مانند یك حمله شبه پنیك به نظر می رسد. به این منظور مشاوری كه با شما كار می كند دوز مصرفی دارو ها را به آرامی در طول دوره درمان افزایش می دهد و هنگامی كه احساس كند شما آماده توقف مصرف دارو هستید، دوز مصرفی آن ها را به آرامی كاهش می دهد.

طب جایگزین ادعا می شود رژیم خاص و مكمل های گیاهی فوایند آرامش بخش و ضد اضطراب دارند. قبل از اینكه هركدام از این گزینه ها را برای درمان انزوا طلبی استفاده كنید، حتما با مشاور خود مشورت نمایید. اگرچه این مكمل ها بدون تجویز پزشك در دسترس هستند، همچنان خطرات احتمالی سلامتی را در مورد برخی افراد ایجاد می كنند.

پیشگیری از گوشه گیری و انزواطلبی هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از گوشه گیری و انزوا طلبی وجود ندارد. هرچند اضطراب زمانی تمایل به افزایش پیدا می كند كه شما از موقعیت های استرس زا بیشتر اجتناب نمایید.

اگر ترس های خفیف از رفتن به مكان های ایمن در شما شكل گرفت، سعی كنید پیش از آنكه ترستان غیر قابل كنترل گردد با تمرین رفتن به این مكان ها بر آن ها غلبه كنید.

اگر انجام این كار به تنهایی برایتان بسیار دشوار است، از یكی از اعضای خانواده یا یك دوست بخواهید تا با شما بیاید و یا به دنبال كمك های تخصصی باشید. اگر شما در رفتن به مكان های مختلف استرس را تجربه كردید و یا دچار حملات پنیك شدید، هر چه سریع تر تحت درمان قرار بگیرید. درمان زودهنگام از وخیم تر شدن علائم جلوگیری می كند.

نباید انتظار داشت همه افراد از نظر اجتماعی شبیه هم عمل كنند و به اندازه هم اجتماعی باشند. نباید فرزند یا خواهر و برادرتان را با دیگران مقایسه كنید و نگران تفاوت های بین آن ها بشوید. مثلا فردی كه درون گراست یا از نظر شخصیتی فرد آرامی است و كمتر با دیگران ارتباط برقرار می كند را نباید اجتماع گریز یا دچار اختلال تلقی كرد. تفاوت های فردی بین انسان ها مساله ای است كه هویت و شخصیتشان را تعریف می كند و این تفاوت ها تا زمانی كه باعث ناراحتی یا افت عملكرد فرد نشده اند، ویژگی ها و رنگ آمیزی شخصیتی او را تشكیل می دهند و ممكن است افرادی با تفاوت های قابل توجه با یكدیگر زندگی خوب و رضایت بخشی داشته باشند و انسان های موفقی هم باشند.

منبع: برترین ها