عبدالصالح خزائی در گفت وگو با ایسنا اظهار كرد: در این خصوص در كنار عوامل فردی مانند اختلالات روانی (شایع ترین آن ها افسرگی است)، بحران های خانوادگی و اقتصادی لازم است به فضای مجازی كه از علل اجتماعی در ترغیب افراد به خودكشی است بپردازیم.

وی افزود: همچنین در كنار كاركرد مثبت فضای مجازی مانند انتشار صحیح اخبار مربوط به خودكشی و توصیه های علمی و روانشناسی به عموم جامعه در ارتباط با پیشگیری از خودكشی و افزایش سواد رسانه ای باید به كاركرد منفی این عامل مهم بپردازیم.

مشاوره و مددكاری فرماندهی انتظامی استان بوشهر تصریح كرد: كمبود ارتباط عاطفی، نبود برنامه ریزی صحیح برای اوقات فراغت و روی هم رفته غفلت والدین از فرزندان زمینه ساز گرایش آن ها به فضای مجازی و شبكه های مخرب می شود. توجه خاص و پرداختن رسانه ها و شبكه های مخرب به حوادث گوناگون جامعه مانند خودزنی و خودكشی باعث تحریك، بدآموزی و اقدام به خودزنی و خودكشی به منظور جلب توجه و یا گرفتن امتیاز در فرزندان می شود.

خزائی یادآور شد: بیشترین سهم خودكشی، اختلافات خانوادگی و نداشتن ارتباط سالم بین اعضای خانواده است و علت این مشكل را امروزه می توان در رابطه با فضای مجازی جست وجو كرد كه شامل نداشتن آگاهی كافی خانواده نسبت به فضای مجازی و دیگری غرق بودن خود والدین در فضای مجازی قلمداد كرد.

وی ادامه داد:هنگامی كه خانواده آشفته و هر یك از اعضای آن سازی جداگانه بزنند و هر كدام به نحوی درگیر فضای غبارآلود مجازی باشند و از سویی والدین در بحث تربیت سالم فرزندان غفلت ورزند هر گونه پیشایند ناگواری مانند خودزنی، خودكشی و دیگر آسیب های اجتماعی در مواجهه با ناكامی و ایجاد ناامیدی و یاس در اعضای خانواده انتظار می رود و قابل پیش بینی است.

این دكترای روان شناسی عنوان كرد: همان طور كه مطالعات علمی نشان داده اند افراد دچار اختلالات روانی كه هیجانات منفی مانند استرس، اضطراب و افسردگی را تجربه می كنند برای مقابله با مشكلات شان تمایل بیشتری به استفاده از فضای مجازی نشان می دهند و یا عكس این قضیه می تواند اتفاق بیافتد.

خزائی تاكید كرد: در فرایند مشاوره خانوادگی و بالینی مراجعین به كلنیك های مشاوره و روان شناسی و با بررسی موردهای ویژه اقدام به خودكشی و انجام مصاحبه بالینی با فرد اقدام كننده و اطرافیان وی، به اعتیاد به فضای مجازی، الگوگیری و تقلید از دیگران به خصوص از سلبریتی ها و شاخ های فضای مجازی اقرار داشته اند؛ و یا اینكه در بررسی پرونده های خانوادگی، خانم هایی كه با همسران شان روابط سرد و خشك عاطفی داشته اند و یا به آن ها خیانت زناشویی شده است اقدام به خودزنی و یا خودكشی مانند خوردن بیش از حد قرص (مسمومیت دارویی) دیده می شود.

وی اضافه كرد: انتشار محتواهایی مانند تصاویر، كلیپ و آهنگ با مضمون و المان های خودزنی و خودكشی مانند دارزدن، رگ زدن، اسكلت و خون در تصاویر پروفایل پیام رسان های فضای مجازی، می تواند زمینه سازی و اشتهار خودزنی و خودكشی را در گروه های آسیب پذیر (رده های پایین و حساس سنی) فراهم كند و بر اتخاذ تصمیم، تردید و ترس آن ها درباره این آسیب مهلك اثرات منفی داشته باشد و یا اینكه این اقدام روشی طبیعی برای حل مشكلات، دغدغه ها و درگیری های ذهنی آن ها باشد.

مشاوره و مددكاری فرماندهی انتظامی استان بوشهر عنوان كرد: در برخی موارد افراد دارای افكار مشابه در مورد خودكشی از طریق شبكه های مجازی با یكدیگر آشنا شده و پس از بیان كردن احساسات شان و كمرنگ كردن ترس شان از مرگ، اقدام به خودكشی دسته جمعی كرده اند و خودكشی را به طور عادی جلوه داده و یا آن ها را تشویق به حملات خشونت آمیز و خودكشی می كنند مانند بازی نهنگ آبی و چالش مومو در سالیان اخیر.

خزائی گفت: امروزه شبكه های اجتماعی در نوجوانانی كه در خصوص مهارت های مقابله ای مانند تاب آوری، حل مسئله، تصمیم گیری و مدیریت هیجانات منفی مانند استرس ضعف دارند، موجب ایجاد احساس نارضایتی از زندگی، جامعه و ناشادكامی آن ها می شود.

وی اظهار كرد: مقایسه زندگی خود و خانواده هایشان با دیگران در پیام رسان هایی مانند واتساپ، اینستاگرام و ... موجب احساس ضعف و یاس در آن ها شده و با ایجاد حس اضطراب، ریشه امیدآفرینی را در آن ها می خشكاند.

مشاوره و مددكاری فرماندهی انتظامی استان بوشهر ادامه داد: با توجه به درهم آمیختگی مرزهای سنت و مدرنیته در فضای مجازی و ایجاد سرگردانی ها و بحران هویت در سنین پایین، لازم است نقش سنت پروری خانواده ها پررنگ و تقویت شود و والدین به جای رسانه های مجازی حلقه ارتباطی با فرزندان باشند.

خزائی به چند نكته اساسی در خصوص تاثیرگذاری فضای مجازی در پیشگیری از خودكشی اشاره كرد.

1- لزوم ارتقاء سواد رسانه ای والدین و سطح آگاهی عمومی در مدیریت فضای مجازی و تاثیر سوء آن در رفتارهای پرخطر مانند خودكشی.

2- والدین مترصد علائم هشدار مانند تحریك پذیری، گوشه گیری، مشغله فكری با مرگ و اعتیاد به فضای مجازی در فرزندان باشند و سعی كنند باب گفتگو را با نوجوان باز كنند و در صورت ضعف در ایجاد ارتباط از مشاور و روانشناس بهره گیرند.

3- لازم است با توجه به یادگیری اجتماعی و تكرار برخی از آسیب های اجتماعی مانند خودكشی در یك منطقه خاص، مداخلاتی انجام شود تا افكار خودكشی در فضای واقعی و مجازی زندگی همشهریان از بین رود و تشدید نشود.

4- با استناد به كتاب راهنمای «انعكاس خبر خودكشی در رسانه ها» توصیه می شود الف) از واژه های «خودكشی موفق» و «همه گیری خودكشی» خودداری شود. ب) از معرفی خودكشی به عنوان عملی قهرمانانه یا پاسخی قابل درك بر مسائل اجتماعی، فرهنگی و یا اقتصادی پرهیز شود.

5- با توجه به ژرفای فضای مجازی و دسترسی نا محدود و غیر مجاز سنین پایین می طلبد اینترنت طبقه بندی شده برای گروه های سنی مختلف لحاظ شود.

6- لزوم آگاهی بخشی صحیح به عموم جامعه و نداشتن برخورداری محافظه كارانه با خودكشی و محرمانه كردن اطلاعات در زمینه خودكشی.

انتهای پیام