تهران- ایرنا- «سهیلا فرتاش» عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان در نشستی مجازی اظهار داشت زنان در مركز جنگ علیه كرونا قرار دارند. آنان نقطه كانونی خانواده اند و مراقبت كردن، برقراری ارتباط بین اعضای خانواده، آموزش كودكان، سرگرم كردن، پرستاری از سه نسل و اشتغال را برعهده دارند.

وبینار تخصصی با عنوان «كرونا و خانواده در ایران» در هفته ای كه گذشت به صورت مجازی به همت انجمن علمی دانشجویی حقوق خانواده دانشگاه علامه طباطبایی و اداره امور زنان سازمان منطقه آزاد كیش برگزار شد.

در این نشست، «آسیه شریعتمدار» عضو هیات علمی گروه مشاور دانشگاه علامه طباطبائی، «سهیلا فرتاش» عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان و كلینیك بهداشت روان دانشگاه تهران و «حمیده عادلیان» استادیار و مدیر گروه مددكاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبائی به سخنرانی پرداختند.

نگرش ها و تغییرات رفتاری خانواده ها در دوره كرونا

سهیلا شریعتمداری در ابتدا به سیاست ها و برنامه های دولت در دوران كرونا اشاره كرد و گفت: اگرچه قرنطینه تا حدودی توانسته جلو بیماری را بگیرد، اما مشكلات روحی مختلفی از جمله افسردگی، اضطراب و ترس، تنهایی، نارضایتی و سردرگمی را در پی داشته است.

وی افزود: یكی از واكنش های عاطفی در هنگام بیماری همه گیر، ترس است. احساسات منفی ناشی از تهدید می تواند مسری باشد و ترس باعث می شود تهدیدات، قریب الوقوع به نظر برسد. یكی از عوامل ترس، ابهام و ناآگاهی است. به همین دلیل آگاهی عمومی در این نوع بیماری ها اهمیت دارد. كمبود آگاهی باعث نگرش بی تفاوتی می شود كه ممكن است در كنترل بیماری تأثیر منفی داشته باشد. بنابراین با توجه به این ابهامات و نگرانی ها، تغییر در نگرش یا رفتار می تواند ما را برای رویارویی با شرایط پاندومی آماده كند .واكنش مناسب به این بیماری ،تحمل افراد را در مقابل بیماری و قرنطینگی افزایش می دهد.

این استاد دانشگاه ادامه داد: طبق تحقیقاتی كه ما در ابتدای شروع پاندومی (نوروز 99 ) حول تغییر نگرشی افراد، انجام دادیم به این نتیجه رسیدیم كه نگرش ها به 6 دسته نگرش كوتاه بودن زندگی و ضرورت غنیمت شمردن فرصت ها، ضرورت درس گرفتن از رویدادهای مكرر، ضرورت قدرشناسی از داشته ها، درك ضرورت فرا رفتن از خود و پیوستن به جامعه انسانی، حران ، فرصت فرا رفتن از زندگی روزمره و خویشتنداری در هیجانات و خود كنترلی و كنترل احساسات قابل دسته بندی است.

وی در پایان سخنرانی خود به برخی تغییرات رفتاری برای سازگاری با بحران اشاره كرد كه از جمله تغییرات در زندگی روزمره (سبك زندگی)، تغییرات در روابط و نقش افراد و جستجوی اطلاعات وكسب مهارت (مواجهه با اخبار كرونا) بود.

خانواده و سلامت روان در دوران كرونا

سهیلا فرتاش دومین سخنران نشست گفت: مطالعات نشان داده زنان در مركز جنگ علیه بحران كرونا هستند. آنان نقطه كانونی خانواده هستند و مراقبت كردن، برقراری ارتباط بین اعضای خانواده، آموزش كودكان، سرگرم كردن، پرستاری از سه نسل و اشتغال را بر عهده دارند. همچنین آمار جهانی نشان می دهد كه 70 درصد كادر درمان، زن هستند.

فرتاش افزود: بخش مهمی از مسئولیت های خانم ها، شغل بدون حقوق است كه زنان در تمام دنیا ساعاتی به این شغل مشغول هستند. در دوران اپیدمی كرونا نیز، زنان بیش از مردان شغل خود را از دست داده اند، اما آسیب پذیری مردان در برابر كرونا 60 تا 80 درصد بیشتر از زنان است؛ زیرا بیماری های زمینه ای و بروز رفتارهای پرخطر مثل سیگار كشیدن در مردان بیشتر از زنان است. سیستم ایمنی مردان ضعیف تر از زنان است با این حال بیش از مردان اضطراب و افسردگی را تجربه می كنند.

این استاد دانشگاه افزود: در دوران كرونا، هرم نیازهای مازلو افراد در همه سطوح دچار مشكل شده اند كه از آن جمله، نیازهای فیزیولوژیكی، ایمنی و آرامش، علاقه و تعلق خاطر، رضایت از خویشتن و احساس عزت نفس و خودشكوفایی است و فشارهای روانی حاصل از این شرایط به صورت اضطراب سلامتی ، افسردگی، وسواس، احساس كسالت و روزمرگی، لذت های آلوده به استرس، انزوای اجتماعی ،پرخاشگری، اختلال استرس پس از سانحه، سوگ پیچیده و ابراز نشده، افزایش آمار طلاق، خشونت خانگی و وابستگی به دنیای مجازی خود را نشان می دهد.

وی گفت:رسانه ها موظف هستند افزایش مراقبت های بهداشتی را هشدار داده و افراد مضطرب و گروه های آسیب دیده جامعه را تحت تأثیر قرار دهند. برای مثال راهكارهایی از قبیل جایگزینی تنظیمات درونی به جای تنظیمات بیرونی، تغییر جو گروه های اجتماعی از منفی به مثبت، تمرین آرامش عضلانی پیشرونده، تنفس ذهنی آگاهانه همراه با تصویر سازی ذهنی، فعالیت بدنی حداقل روزی نیم ساعت، پرداختن به معنای زندگی و پرداختن به بهبود كیفیت زندگی می تواند موثر باشد.

توانمندسازی خانواده ها در دوران كرونا

حمیده عادلیان آخرین سخنران نشست بود كه به بحث توانمندسازی خانواده ها در این دوران پرداخت و گفت: عدم وجود شناخت، امری است كه سبب می شود بسیاری از افراد و خانواده ها پروتكل ها را رعایت نكنند. شناخت فرآیند دستیابی به دانش و فهم از طریق تفكر، تجربه و حواس است و فرآیندی برای ارتباط ما با دنیای پیرامون است كه عدم دستیابی مناسب به آنها می تواند در نحوه مواجهه ما با شرایط تاثیر بگذارد.

وی افزود: معمولا اطلاعاتی كه از طریق رسانه ها منتشر می شود به علت عدم اعتماد مردم، به نگرش درست منجر نمی شود. شاید به نحوی بشود گفت كه مشكل یا در ابزار و روش هایی است كه برای آگاهی بخشی به كار می روند یا در باورهای افراد است. بنابراین ضروری است كه به سوی توانمندسازی شناختی و ایجاد ساختارهایی كه در آینده پتانسیل لازم برای مواجهه با شرایط مشابه ایجاد می كنند، برویم.

این استاد دانشگاه ادامه داد: شرایط پیش رو نشان می دهد كه ما زیرساخت های لازم برای مواجهه با این بیماری را نداشتیم كه از جمله آنها ظرفیت حكمرانی یعنی استفاده از ابزار نوین برای كنترل جامعه و سرمایه اجتماعی است. سرمایه اجتماعی شامل اعتماد مردم به دولت و اعتماد مردم در بین خودشان است.

وی گفت: زیرساخت های آموزشی در كشور نیاز به برنامه های حمایتی دارند تا نابرابری های اجتماعی كاهش پیدا كند. در حیطه روابط كار، مسائل عدیده ای وجود دارد و مشاغل خرد در شرایط بحران، آسیب بیشتری می بینند و در این میان برخی از گروه ها در معرض خطر بیشتری هستند مثل زنان و كودكان و گروه های مهاجر آسیب دیده اجتماعی كه نیازمند توجه به برنامه های خاص می باشند. این در حالی است كه در ایران زیرساخت هایی مثل سراهای محله، مراكز مردم نهاد وجود دارد كه می توان از پتانسیل آنها برای رفع برخی مشكلات استفاده كرد.

برچسب ها
- وبینار
- ویروس كرونا
- قرنطینه
- استرس
- زن سرپرست خانواده
پروندهٔ خبری
- زندگی پس از كرونا