علی نجفی توانا در گفت وگو با ایسنا با برشمردن انواع خشونت و شرایطی كه می تواند به آن دامن بزند تصریح كرد: معمولاً خشونتگران و خشونت پذیران دارای شرایطی هستند كه آن شرایط شكل خشونت را تعیین می كند؛ زنان، مردان و فرزندان می توانند قربانیان خشونت باشند، برای بررسی علل خشونت در رفتار اشخاص باید بدانیم كه آموزه های دوران كودكی، خانوادگی و اجتماعی عوامل اولیه و ثانویه است كه زمینه ایجاد خشونت علیه دیگران را فراهم می كند.

وی یادآور شد: مطالعات ثابت كرده است اثرات خشونت در زندگی آینده فرزندان متجلی می شود، درواقع آینده فرزندانی كه در خانواده هایی پرورش پیدا می كنند كه خشونت در آن وجود دارد با توجه به شخص خشونت گر و شخص خشونت پذیر تحت تأثیر قرار می گیرد، اگر پدری خشونت گر و مادر خشونت پذیر باشد پسر خانواده خشونت گرا و دختر خانواده خشونت پذیر می شود.

نجفی خاطرنشان كرد: در خانواده هایی كه خشونت كلامی و جسمی وجود دارد به نوعی شاهد احساس عدم امنیت در فرزندان خانواده هستیم، همین امر در سال های بعدی در شكل پذیری شخصیت آن ها اثرگذار است و در میان خشونت ها، خشونت جنسی را باید از دریچه دیگری مورد بررسی قرار داد.

این وكیل دادگستری با اشاره به عوامل موثر بر ایجاد خشونت تصریح كرد: به طورمعمول در جوامعی كه از لحاظ فرهنگی احترام به زنان به عنوان مادران، دختران، خواهران، همسران و یكی از محورهای تشكیل اجتماعات به نوعی همراه با تكریم به مردم آموخته می شود و در كنار آن امكان ازدواج فراهم است، توسل به خشونت جنسی كمتر دیده می شود. این امر بدان معنا نیست كه در كشورهایی كه این امكانات وجود دارد خشونت جنسی دیده نمی شود.

در كشور ما خشونت كلامی قابل تعقیب است

نجفی یادآور شد: اگر ادبیاتی كه در مورد افراد استفاده می شود، تعرض به جنس دیگری باشد مثلاً مردی در مورد شرایط جسمانی زنی اظهار نظر و از ادبیات سخیف استفاده كند، نوعی خشونت كلامی است، این عمل قابل مجازات است البته در كشور ما نیز خشونت كلامی قابل تعقیب است.

وی اظهار كرد: در جوامعی كه از لحاظ فرهنگی هنوز احترام و تكریم به جنس مخالف را نیاموختند و امكان ازدواج به حداقل رسیده یا شخص در چارچوب فرهنگ متعارف رشد نكرده است، خشونت جنسی بیشتر از جوامع دیگر مشاهده می شود.

این مدرس دانشگاه با اشاره به عوارض خشونت جنسی، با بیان این مطلب كه بسیاری از قربانیان تجاوز جرئت بیان مشكل را به والدین، اعضای خانواده و همسر خود ندارند، تأكید كرد: در بسیاری از تجاوزها مثل باند تجاوز باغ خرمالو در كرج، حادثه تجاوز گروهی خمینی شهر و تجاوزهایی كه در تهران رخ می دهد زنانی كه مورد اذیت جنسی قرار گرفتند علاقه ای به طرح شكایت ندارند، جز در مواردی كه با دخالت پلیس یا به نوعی با شكایت برخی از زنان تصادفاً این جنایات افشا می شود.

نجفی خاطرنشان كرد: معمولاً این زنان ازلحاظ روحی مدت ها آزرده هستند و علاقه ای به طرح شكایت ندارند چراكه می دانند اگر این موضوع برملا شود حتی توسط نزدیك ترین افراد خانواده نیز مورد ملامت و سرزنش قرار می گیرند ، درحالی كه هیچ گناهی مرتكب نشده اند، به عبارتی بهتر آمار غیررسمی نشان می دهد كه قریب به اتفاق این خشونت ها برملا نمی شود.

وی با یادآوری و ابراز تاسف از اینكه گاهی زنان در داخل خانه توسط نزدیكان مورد تعرض قرار می گیرند و گاهی نیز از سوی مدیران شركت ها و كارفرمایان مورد آزار قرار می گیرند، افزود: در همه این موارد اغلب زنان قربانی از افشای آن خودداری می كنند، همین امر باعث می شود زنان دچار مرد ستیزی و مرد گریزی شوند.

این وكیل دادگستری بیان كرد: به همین منظور در كشورهای مختلفی در راستای منع خشونت علیه زنان، مسئله حمایت از قربانیان تعارض جنسی به ویژه حمایت معنوی، روحی و روانی مطرح است و برای بازیافت توان روان این قربانیان این حمایت ها به ویژه از بُعد روانشناسی توسط مشاورین توانمند ادامه دارد كه این امر در كشور ما نیز باید رایج شود.

وی خاطرنشان كرد: اخیراً در شرایط حاضر نوعی جرئت و جسارت در اكثر كشورهای جهان به ویژه كشورهای پیشرفته اقتصادی مانند اروپا و آمریكا ایجاد شده است و زنانی كه در دهه گذشته در ابتدای فعالیت هنری، سیاسی و اقتصادی مورد تعرض قرار گرفتند امروز با شجاعت تمام بدون ترس و احساس شرمندگی مسائل را در رسانه ها اعلام و فرد متعرض را معرفی می كنند و متعرضین كه در سال های دور این افراد را مورد آزار و اذیت قراردادند نیز در مراجع قضایی مورد تعقیب قضایی قرار می گیرند.

قوانین ما در این حوزه نقصی ندارند

وی تصریح كرد: در تطبیق با حمایت كیفری، قوانین ما در این حوزه نقصی ندارند، اشكال قضیه در طرح دعواست، چراكه هر تعرض به عنف موجب اعدام است، زنای با محارم موجب اعدام است، حتی متلك گفتن به زنان قابل تعقیب و مجازات است، اما با توجه به تبعاتی كه این اقدام برای قربانی دارد معمولاً تمایل به اثرات اجتماعی و فرهنگی در قربانیان دیده نمی شود.

این آسیب شناس اجتماعی بیان می كند: بسیاری از دختران در مقابل متلك واكنشی نشان نمی دهند یا همان جا پاسخ شخص را می دهند، یا با سكوت گذر می كنند، درحالی كه می توانند طرح دعوی كنند، جز در مزاحمت های مستمر كه سازمان یافته است و شخص تعقیب كننده دست از تعقیب برنمی دارد، در سایر مزاحمت ها اگر تكرار نشود زنان از این حقوق كیفری استفاده نمی كنند.

وی یادآور شد: در بحث ارائه دلایل اثباتی برای محكومیت شخص متعرض و متجاوز مانند سایر جرائم، ارائه دلایل قانونی امر سختی نیست، یا اگر با چالش مواجه باشد به همان میزان جرائم دیگر است، اتفاقاً در تجاوز جنسی چون ممكن است دلایل فیزیكی وجود داشته باشد امكان اثبات وجود دارد. اما معمولاً این نوع اقدامات تجاوزگرانه و كلامی مورد پیگیری قرار نمی گیرد و قربانیان خشونت جنسی، كلامی و جسمی از این حق استفاده نمی كنند.

نجفی یادآور شد: اغلب زنان قربانی تجاوز با تصور غلط ممكن است به این بیندیشند كه طرح شكایت موجب بدنامی آن ها شود، در برخی از مواقع عوارض این تعرضات جنسی موجب بی ثابتی شخصیتی در قربانی می شود و اگر موردحمایت قرار نگیرد فرد تعادل خود را از دست می دهد، برای ازدواج با چنین قربانیانی مردان نیز بر اساس استدلال نادرست و غلط اعلام آمادگی نمی كنند به ویژه اگر این حادثه به اطلاع عموم برسد.

این وكیل دادگستری بیان كرد: برای پیشگیری از چنین حوادثی باید با فرهنگ سازی ازیك طرف و بسترسازی از طرف دیگر زمینه حمایت زنان از خود و جامعه از زنان را فراهم كرد.

وی تأكید كرد: تا زمانی كه بشر نتواند برای هم جنس خود بر مبنای تكریم و احترام اقدام كند خشونت جنسی در كنار خشونت جسمی، كلامی و ... وجود دارد و باید این گونه حوادث را با علل سنجی از ریشه دوباره بررسی و ارزیابی و از بین برد.

انتهای پیام