آبادان- «كفایت بغلانی» نشدن در وجودش نیست و خستگی را خسته كرده و با نوشتن 9 كتاب در اوج محرومیت و محدودیت، استعدادش را شكوفا كرده است.
خبرگزاری مهر؛ گروه استان ها- مصطفی آل علی: اتفاق غیرمنتظره در ِ خانه ِ بغلانی را زد و سرنوشتش را تغییر داد اما او ثابت كرد كه ناهمواری ها مانع رسیدنش نمی شوند بلكه لایق بهترین هاست.
این مختصری از حكایت ِ نویسنده آبادانی است كه نشدنی در وجودش نیست و خستگی را خسته كرده است؛ سال 62 بود كه متولد شد اما بعد از سه سال یك اتفاق فراموش نشدنی بند بند وجودش را لرزاند.
او در حیاط خانه پدربزرگش بازی و شیطنت می كرد كه صدای بمباران، دلش را به وحشت انداخت؛ آن قدر ترسیده بود كه از حال رفت و خودش را روی تخت بیمارستان دید ولی نفهمید چه اتفاقی برایش افتاده است.
بغلانی می گوید: «در بیمارستان امیدیه بستری شدم و پس از معاینه، پزشك معالج از خوب شدنم قطع امید كرده بود».
دختر كوچك دیگر نمی توانست راه برود یا هیاهو كند چون تشنج به قدری زیاد بود كه سیستم عصبی بدنش ضربه شدیدی می بیند؛ او فقط می توانست دست چپش را تكان دهد اما پدرش قطع امید نكرد و امیدوار بود كه دخترش راه برود و به همین خاطر دخترش را به بیمارستان نمازی شیراز می برد؛ كفایت به مدت 9 ماه آنجا بستری شد اما بی فایده بود.
بعد از آن مادر ِ كفایت به مدت هشت ماه و به سختی دخترش را به فیزیوتراپی می برد؛ آنها به خاطر اینكه مركزی در شهرشان نبود، مجبور بودند به اهواز بروند. او غمگین شده بود و جز رنگ سیاهی چیزی نمی دید ولی پدرش شمع سوزانی شد برایش تا تاریكی هایش را كمتر كند و آغازی باشد برای شكوفایی استعداد دخترش.
هدیه سرنوشت ساز
پدرش برای اینكه حال و هوای دختر 6 ساله را عوض كند، كتابی برایش خرید؛ هدیه ای كه مسیر زندگی دخترش را تغییر داد.
او می گوید: «بریده بودم ولی هدیه پدرم بارقه امیدی در دلم روشن كرد چون كتاب ماركوپولو پر از هیجان و ماجراجویی است و این موضوع روی روحیه ام تأثیر گذاشت».
بغلانی هشت ساله بود كه به خواندن و نوشتن علاقه مند می شود و پدرش هر بار به بهانه های متفاوت برایش كتاب می خرید؛ شنگول و منگول، شنل قرمزی و بیش از 150 كتاب در كتابخانه اوست كه همه را با ذوق و شوق خوانده تا اینكه پیشنهاد پدرش غافلگیرش كرد.
پدرش، استعداد نویسندگی را در وجود دخترش دید و او را برای ورود به دنیای نوشتن سوق داد؛ بغلانی می گوید: «پدرم می گفت این قدر می خوانی لااقل چیزی بنویس».
او بعد از 14 سال مطالعه، دو همدم انتخاب كرده بود؛ قلم و دفتری كه سنگ صبورش هستند برای روزهای سخت و با كمك آنها می نویسد از امید، عشق و لحظاتِ خوب زندگی كه بیشتر انسان ها آن را فراموش كردند.
مجوز دائمی برای اولین رمان
سال 82 بود كه او اولین رمانش را نوشت و حدود چهار سال بعد ویرایش كتابش را كامل كرد؛ بعد از آن فقط دو ماه نیاز بود تا رمان (هستی) مجوز دائمی از انتشارات حسام شیر محمدی در تهران بگیرد.
بغلانی در این باره می گوید: «قرار بود كه رمانم با تیراژ سه هزار جلد منتشر شود كه هزینه آن دو میلیون تومان بود ولی این مبلغ را نداشتم».
نویسنده آبادانی ادامه می دهد: «پدرم به همه جا مراجعه كرد اما كاری برایم انجام نشد و واقعاً ناامید شدم و فهمیدم كسی قدردان قلم نیست».
او بی مهری دید از مسئولانی كه قدردان این استعداد نبودند ولی بازهم مسیر نویسندگی را ادامه داد و تاكنون 9 كتاب از خودش به جای گذاشته كه همگی نیاز به حمایت دارند؛ «بافته های رنج» كتابی است بر اساس زندگی واقعی كه به قلم كفایت نوشته شده است.
نوشتن بیش از 140 فیلم نامه
بغلانی حتی در زمینه پزشكی با «مكوندی» متخصص بیماری تومور مغزی، مشورت می كند و درباره این بیماری با اطلاعات و تحقیقاتی موثق، كتابی می نویسد؛ البته چهار رمان كوتاه درباره دفاع مقدس نوشته و این پاره ای از مسیر نویسندگی اوست.
او به نوشتن رمان اكتفا نكرد و در سال 96 با یك فیلم نامه نویس آشنا می شود در این باره می گوید: «در دوره آموزشی كه شركت كرده بودم با این فیلم نامه نویس در فضای مجازی آشنا شدم و بعد از مدتی به من پیشنهاد داد كه فیلم نامه بنویسم».
نویسنده آبادانی ادامه می دهد: «این فیلم نامه نویس به من طرحی را داد تا به صورت فیلم نامه كوتاه بنویسم كه اولین بار هفت سكانس نوشتم».
«خاله عصمت» اولین فیلم نامه بغلانی است كه همان سال آن را می نویسد؛ او تاكنون بیش از 50 فیلم نامه بلند و 80 فیلم كوتاه نوشته است؛ او گلایه می كند: «مشكل این است كه هیچ كس دست نویسنده را نمی گیرد و كمك نمی كند».
او با این وجود آرزو دارد كه رمان ها و فیلم نامه هایش حمایت شوند تا از این طریق امرار معاش كند و سهمی در تغییر باور غلط درباره افراد دارای معلولیت داشته باشد.
ارائه راه حل قانونی
به گزارش خبرنگار مهر، نویسنده هایی مثل كفایت هستند كه به دلیل بی حمایتی مسئولان، تنگدستی و مشكلات دیگر از قلمشان جدا و ناامید شده اند اما راه كار قانونی برای این موضوع چیست و چگونه می توان استعداد این افراد را شكوفا یا آن را حفظ و حمایت كرد؟
با توجه به اینكه وزارت ارشاد متولی اصلی انتشارات كشور است، انتظار می رود كه اعتباری را برای انتشار كتب نوشته شده به دست معلولان توانمند اختصاص دهد.
همچنین این وزارت باید تفاهم نامه ای را برای حمایت از نویسندگان معلول با سازمان بهزیستی منعقد و كارگاه های آموزشی را برای علاقه مندان برگزار و از ظرفیت قلمشان استفاده كند.
سازمان بهزیستی نیز با شناسایی افراد مستعد و یا دارای كتاب نوشته شده بدون انتشار، آنها را به وزارت ارشاد معرفی كند تا نویسندگان معلول نیز پا به پای دیگر افراد گام بردارند و سهمی در پیشرفت و تعالی محتوای كتب كشور داشته باشند.