مصرف كراك در بین معتادان ایران به تاریخ نپیوست روزهای پایانی اسفند 1396، رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت، اعلام كرد: "بیشتر كشفیات ما مربوط به تریاك و سپس هرویین است اما آمار كشفیات كراك به دلیل تبلیغات منفی تقریبا به صفر رسیده است. وقتی از معتادان می پرسیم چرا دیگر سراغ كراك نمی روید، می گویند چون بدن آدم كرم می زند. تاثیر این موضوع به حدی بوده كه كراك، دیگر به تاریخ پیوسته است."

اعتمادآنلاین| 15 دی ماه سال جاری، یكی از ماموران شبكه مقابله با قاچاق مواد مخدر، اعلام كرد كه به دنبال یك عملیات گسترده در استان گلستان، 95 كیلو كراك و هرویین از قاچاقچیان كشف شده است. اخبار كشفیات «كراك»، پیش از این تاریخ و ظرف 3 سال گذشته هم به خروجی خبرگزاری ها رسیده بود؛ 26 اسفند 96: كشف 686 كیلو و 812 گرم كراك از دو تانكر سوخت ورودی از افغانستان در گمرك ایران /6 خرداد 97: كشف 5 كیلو كراك در ورودی شهر نهبندان / 13 آبان 97: كشف 12 كیلو كراك در شهرستان تایباد /26 اردیبهشت 98: كشف یك كیلو و 200 گرم كراك در شهر كرمان /26 فروردین 99: كشف 50 كیلو كراك در مشهد /15 اردیبهشت99: كشف یك كیلو كراك در مشهد /25 اردیبهشت 99: كشف 85 كیلو كراك در مرز میرجاوه / اول خرداد 99: كشف 400 كیلو كراك در زاهدان / 25 خرداد 99: كشف 3 كیلو كراك در مشهد / 11 مهر 99: كشف 155 كیلو كراك در محور كرمان - زرند / 15 آبان 99: كشف 373 كیلو كراك در مرز میرجاوه .

وقتی دستگاه مقابله با قاچاق مواد مخدر، عددی از كشفیات اعلام می كند، محتوای این اعلام باید با ادبیات رایج در شبكه پلیسی و امنیتی كشور تحلیل شود. ادبیات رایج در این شبكه، می گوید كه عدد كشفیات هر ماده مخدر یا محرك، معادل یك سوم از كل حجم محموله ورودی است چون دستگاه های مقابله با قاچاق مواد مخدر در ایران، در بهترین شرایط، موفق به كشف 30 درصد از كل واردات و توزیع یك ماده مخدر یا محرك می شوند در حالی كه 30 الی 40 درصد از محموله ورودی، در داخل كشور و در بازار خرده فروشی مواد مخدر رسوب می كند و حدود 30 الی 40 درصد هم برای ترانزیت به خارج از كشور، بارگیری می شود.

بنا به گزارش های رسمی ماموران گمرك، نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات، در فاصله اسفند 1396 تا دی ماه 1399، بیش از 1972 كیلو كراك در شرق، شمال شرق و جنوب شرق كشور كشف شده و اگر این عدد را در قالب ادبیات شبكه پلیسی و امنیتی مقابله با قاچاق مواد مخدر بازخوانی كنیم، ظرف 40 ماه گذشته، بیش از 5900 كیلو كراك در داخل كشور جابه جا شده كه فقط یك سوم از این محموله، به چنگ دستگاه مقابله افتاده است.

در یك تحلیل خردتر می شود گفت كه ظرف 40 ماه گذشته، بیش از 5 میلیون و 900 هزار گرم كراك، وارد كشور شده كه از این حجم، بیش از یك میلیون و 972 هزار گرم، توسط ماموران گمرك، نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات كشف شده است. اگر فرض بر این باشد كه اتاق فكر توزیع این مخدر آزمایشگاهی، با هدف تغییر دوباره الگوی مصرف، برای عرضه حدود 6 تن كراك در بازار ایران هدفگذاری كرده بوده، این 6 تن، با احتساب مصرف روزانه حداقل یك گرم كراك توسط هر معتاد، می توانست برای مصرف 3 سال كل معتادان قطعی كشور؛ 2 میلیون و 808 هزار نفر، كافی باشد. اما گاهی اوقات، پاسخ یك معادله، نقض فرض است. در معادله «شیوع دوباره مصرف كراك»، اعداد كشفیات، باید «تداوم تقاضا» را تایید كند اما وقتی اعداد و اطلاعات دیگری را برای تكمیل پاسخ این معادله كنار هم بچینیم، با نتیجه ای متفاوت مواجه می شویم؛ نتیجه ای كه نه اظهارات سال 96 پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت را تایید می كند و نه از بازگشت «كراك» خبر می دهد بلكه پرده از واقعیت تلخ تر و ترسناك تر برمی دارد.

« كراك»، باز هم مشتری دارد؟
شیوع مصرف «كراك»، اولین بار در سال 1386 و در نتایج «ارزیابی سریع سوء مصرف و وابستگی به مواد در ایران» تایید شد. نتایج این تحقیق رسمی نشان داد كه از مجموع یك میلیون و 200 هزار معتاد كشور، 26.6 درصد (بیش از 320 هزار نفر) مصرف كننده «كراك» هستند.

افزایش تعداد آشپزخانه های داخلی تولید «شیشه» از نیمه دوم دهه 80، جذابیت «كراك» را كاهش داد و بنابراین، در نتایج «پیمایش ملی سلامت روان» كه سال 1390 انجام شد و جمعیت معتادان كشور را یك میلیون و 325 هزار نفر برآورد كرد، شیوع مصرف «كراك»، به 15.94 درصد (بیش از 211 هزار نفر) كاهش یافته بود. سال 1394 و به دنبال كاهش شدید دسترسی غیرقانونی آشپزخانه های زیر زمینی تولید شیشه به سودوافدرین (پیش ساز این ماده محرك) قیمت شیشه در بازار خرده فروشی ایران، تا 70 درصد گران شد اما همزمان، هرویین ارزان وارداتی از افغانستان، دوباره جای «شیشه» را گرفت. سال 1395، در نتایج تحقیق سراسری «پیمایش ملی خانوار در مورد شیوع مصرف مواد مخدر و روانگردان در جمعیت عمومی كشور»، جمعیت معتادان كشور، 2 میلیون و 808 هزار نفر برآورد شد در حالی كه شیوع مصرف «كراك» در این جمعیت به 10.6 درصد (بیش از 300 هزار نفر) كاهش یافته بود.

مرور نتایج مطالعات رسمی در فاصله سال های 1386 تا 1395، تایید می كند كه در این سال ها، اقبال به «كراك»، كاهش یافت. دلیل اصلی این كاهش، چیزی نبود جز بازگشت هرویین ارزان به سفره اعتیاد. دلیل فرعی این كاهش، چیزی نبود جز ترس؛ معتادان خیابانی كه در نیمه دوم دهه 80، پرشمارترین مشتریان «كراك» بودند، در دهه 90، از مشاهده متلاشی شدن بافت بدن دوستان درگذشته شان می گفتند و از كرم های كوچكی كه بعد از تزریق «كراك»، زیر پوست شان خانه می كرد.

زمستان سال 1395، رضا؛ یك بهبود یافته اعتیاد و ساكن گرمخانه خاوران، تصویری سیاه و سهمگین به من نشان داد؛ تصویری سیاه و سهمگین از تجربه 11 سال اعتیاد به تزریق «كراك»: «یه روز با بدبختی 30هزار تومن پول جور كردم. 5 تومن 5 تومن. هر كاری می كردم رگم جواب بده، جواب نمی داد. خشك شده بود. همه جام خشك شده بود از بس زده بودم. اون روز، كرم می اومد بیرون از توی زخم، كراك رو لیس می زد، برمی گشت می رفت توی زخم. اون روز من 30 تومن پول مواد دادم، آخرم شب سرِ خمار گذاشتم زمین. اون شكنجه، هنوز كابوسش رو می بینم. 9 ماه تو مددسرای اسلامشهر بستری شدم تا كرما ریشه كن شدن.»

«ایرانی» و «امریكایی»؛ صفر و صدی بی شباهت
در ادبیات جهانی اعتیاد، «كراك»، تخلص «كراك - كوكایین» است. كوكایین؛ ماده محركی كه از خیساندن برگ های درخت كوكا در گازوییل و فرآوری این تفاله با پرمنگنات پتاسیم به دست می آید و محصول بومی سه كشور ایستاده بر دامنه رشته كوه های آند و مركز رویش درختان كوكا؛ بولیوی، پرو و كلمبیا.

محققان دانش اعتیاد می گویند كه كراك و كراك - كوكایین، از نظر روش تولید، تفاوتی ندارند و تنها تفاوت مربوط به شكل نهایی محصول و تغییر در روش مصرف است؛ پودر كوكایین، می تواند به شكل بلع یا دماغی (اسنیف) مصرف شود در حالی كه كراك - كوكایین به دلیل بافت فشرده تر و سخت تر، هم به صورت استنشاقی (با زرورق یا پایپ) و هم به شكل تزریقی (در تركیب با بی كربنات سدیم و یك حلال اسیدی) قابل مصرف است.

12 هزار كیلومتر دورتر از رشته كوه های آند، در ایران، درمانگران اعتیاد می گویند كه آنچه در كشور ما به نام «كراك» شناخته می شود؛ این كلوخ های های كوچك سخت و تیره رنگ كه در دهه 80، خواهان بسیار داشت، نام خیابانی «هرویین فشرده» است و هیچ ارتباطی به ساختار «كراك - كوكایین» ندارد و تاكید دارند كه علت اصلی این نامگذاری توسط معتادان یا خرده فروشان، ناشی از واكنش شیمیایی تركیبات موجود در هرویین فشرده در زمان داغ و آماده شدن برای تزریق یا تدخین بوده است و می گویند ادبیات درمان اعتیاد در ایران، برای این ماده مخدر، نام «كراك - هرویین» را انتخاب كرده است.

واقعا چه چیزی كشف شده است؟
در اخبار 40 ماه گذشته درباره كشفیات «كراك - هرویین» در شرق، شمال شرق و جنوب شرق كشور، هیچ توضیحی درباره شكل ظاهری ماده كشف شده وجود ندارد و ماموران نیروی انتظامی و وزارت اطلاعات و گمرك، فقط به اعلام حجم مكشوفه اكتفا كرده اند. در بسیاری خبرها، حتی میزان كشف هم اعلام نشده و بنابراین، رقم دقیقی هم از حجم واقعی كشفیات كراك منتشر نشده است. شبكه مقابله با قاچاق مواد مخدر، هیچ توضیحی درباره نتایج آزمایش بر این حجم بالای كشفیات و تایید قطعی از ساختار مواد كشف شده ارائه نداده و اعلام های تلگرافی و با پایانی باز، صرفا، تبلیغی برای موفقیت شبكه مقابله با جرایم سازمان یافته است.

حتی در ویدیوی كوتاهی كه اسفند 98 از لحظه كشف محموله حجیم 168 كیلویی كراك منتشر شد، فقط ماموران گمرك شرق كشور را می بینیم كه در حال بیرون كشیدن 60 بسته آلومینیومی پلمب شده؛ بسته هایی در قطع 20 در 30 و با قطر 2 سانت، از جداره مخفی یك تانكر سوخت ورودی از افغانستان هستند و سرنوشت این بسته ها نامعلوم می ماند چون در این ویدیو، پلمب هیچ بسته ای باز نمی شود كه حقیقت كشف دوباره یك ماده فراموش شده باورپذیر شود.

عباس دیلمی زاده؛ مدیرعامل جمعیت خیریه «تولد دوباره» در تحلیل فرض بازگشت دوباره «كراك - هرویین» به سفره اعتیاد ایران، با طرح چند احتمال می گوید: «نامگذاری مخدرها و محرك ها در ادبیات تخصصی اعتیاد (ادبیات رایج در نظام درمان و مقابله و كاهش تقاضا) با اسامی رایج در ادبیات بازار متفاوت است. اگر در بازار مصرف، با نام های متنوعی از مخدرها و محرك ها روبه رو می شویم، چندان قابل توجه نیست چون گاهی اوقات، قیمت گران تر، فقط به دلیل شكل و اسم قشنگ تر یك ماده مخدر است در حالی كه تركیبات، یكسان است.

حتی برند تولید كننده و نحوه بازاریابی در ادبیات بازار هم بر قیمت یك ماده مخدر تاثیرگذار است و البته، نامگذاری هم یكی دیگر از روش های موثر در تعیین و تغییر قیمت است. ممكن است تركیبات شیشه ایرانی و شیشه افغانی، یكسان باشد اما خرده فروش این طور تبلیغ كند كه شیشه وارداتی دارد و با قیمت گران تری هم بفروشد و مشتری بیشتری جذب كند چون اسامی مخدرها و محرك های موجود در بازار ایران، اسامی تجاری است كه در فرآیند برند سازی و با هدف جلب مشتری ساخته می شود.

آنچه امروز به عنوان كراك معرفی می شود، كدام كراك است ؟ آنچه در دهه 80 هم در ایران مصرف می شد، كراك نبود و فقط با اسم تجاری كراك، در بازار عرضه می شد. چندی قبل، پزشك درمانگر چند بیمار مصرف كننده كوكایین می گفت اینها روزانه دو میلیون تومان برای دستگاه كارتخوان فروشنده كوكایین، كارت می كشند در حالی كه علائم ترك این بیماران، نه تنها شباهتی به علائم ترك كوكایین نداشت، بلكه شبیه به عوارض اپیوییدها بود ضمن آنكه روش مصرف شان هم، اسنیف نبود بلكه مطابق روش مصرف كراك كوكایین بود. پس مجموع اینها، ترفندهای بازاریابی است.

ممكن است شما یك گرم هرویین را در جنوب شهر تهران با یك اسم متفاوت خریداری كنید اما همین ماده مخدر، در شمال شهر تهران، اسم دیگری داشته باشد در حالی كه جنس هر دو ماده، یكسان است. این تفاوت، ریشه در همان تلقی اشتباهی دارد كه در دهه 80، در مورد ماده معروف به كراك در كشور مرتكب شدیم؛ همان ماده ای كه به هیچ وجه شباهتی با كراك مورد مصرف در دنیا نداشت.

البته شاید كراك مورد مصرف در دنیا هم به ایران آمد ولی در كشور ما، همان ماده ای ملقب به كراك بود كه مصرف كنندگان در اصطلاح خودشان می گفتند بدن را متلاشی می كند. شما هم نمی توانستید در آن زمان به مصرف كننده بگویید تو اشتباه می كنی و این ماده ای كه مصرف می كنی كراك نیست. امروز هم كه از كشفیات دوباره كراك توسط دستگاه مقابله، خبرهایی منتشر می شود، می توان چند احتمال را متصور شد؛ شاید ماده مكشوفه، در آزمایشگاه تجزیه شده و ساختار و تركیباتش، تا حد زیادی مطابق همان فرمول قدیمی كراك بوده. یك خرده فروش مواد مخدر، همیشه در حال رقابت با باقی فعالان این بازار است و هرچه برندهای متنوع تری در دست داشته باشد، موفق تر است.

بنابراین، ممكن است همین كشفیاتی كه توسط نیروهای مقابله به عنوان كراك شناسایی شده، توسط خرده فروش به نام كوكایین فروخته شود چون این خرده فروش، در عرض اندام برای مشتریان خود، می خواهد بلوف بزند كه هم كوكایین دارد و هم هرویین دارد و همین ادعا، باعث جذب مشتریان جدید و ماندگاری بیشتر مشتریان قدیمی خواهد شد. علاوه بر همه اینها، باید دید آنچه كشف شده، آیا فقط در صورتجلسه اولیه مراجع قضایی به عنوان كراك ثبت شده یا تركیباتش، با گزارش آزمایشگاه تخصصی مواد مخدر هم مطابقت دارد و در گزارش های ارسالی برای سطوح بالاتر مقابله هم، باز به عنوان كراك نامگذاری شده است چون هر ماده مخدر یا محرك، بسته به وزن و نوع ماده، برای گروه مقابله، حق الكشف دارد و البته هر قدر، كشفیات، سنگین تر باشد، حق الكشف هم بیشتر خواهد بود. علاوه بر آنكه جرم انگاری و تعیین مجازات هم، براساس تشخیص اولیه است و حتی شدت مجازات، براساس نوع كشفیات متفاوت است مگر آنكه مجرم، در اعتراض به حكم قاضی پرونده، خواستار تجزیه خلوص شود چون قطعا مجازات حمل تریاك حاوی 60 درصد مرفین، با مجازات حمل تریاك حاوی 70 درصد مرفین، متفاوت است.»

تركیبی از میلی گرم و تقلب و مرفین
«هرویین فشرده» ملقب به «كراك - هرویین»، آنچنان كه از تخلص فریب دهنده اش پیداست، باید خلوص بیشتر و در واقع، درصد مرفین بالاتری در مقایسه با هرویین معمولی داشته باشد اما زمستان 1392، نتایج یك پژوهش منتشر شده در سایت NCBI (مركز ملی مطالعات بیوتكنولوژی امریكا) ثابت كرد كه آنچه به نام «كراك» در ایران عرضه می شده یا می شود، دروغی بزرگ است كه تنها خاصیتش، به جای خلوص بیشتر و كیفیت مرغوب تر در مقایسه با هرویین معمولی، نزدیك كردن فاصله قدم های یك معتاد به آستانه مرگ است.

علی فرهودیان؛ روانپزشك و درمانگر اعتیاد و مجری این پژوهش كه با هدف تعیین مقادیر تركیبات شیمیایی «كراك» موجود در بازار ایران، 18 نمونه از این مخدر آزمایشگاهی را به یك آزمایشگاه سم شناسی در تهران برده بود، در تشریح یافته های خود نوشت: «همه نمونه ها به صورت ماده جامد تیره رنگ بی بو بودند و بر اثر فشرده شدن با انگشت، تبدیل به پودر می شدند. نتایج آزمایش ها نشان داد كه هیچ یك از نمونه ها حاوی كوكایین نبود اما همه نمونه ها حاوی هرویین، كدئین، مرفین و كافئین بود. بیشتر نمونه ها، حاوی مقدار قابل توجهی استیل كدئین (یكی از ناخالصی هایی كه در هرویین بی كیفیت ایجاد می شود) بود و بنابراین، به دلیل غلظت بالای استیل كدئین در این نمونه ها، میزان سمیت آنها هم از هرویین بیشتر بود چون مصرف بیش از حد استیل كدئین، سطح زیادی از هیستامین را در خون آزاد می كند و ممكن است منجر به شوك آنافیلاكتیك، تشنج و حتی مرگ شود.

نتیجه كلی آزمایش درباره تركیب شیمیایی كراك ایرانی نشان داد كه این ماده، یك مخدر بر پایه هروئین و با كراك - كوكایین مورد استفاده در كشورهای غربی متفاوت است چون علائم و عوارض آن شبیه هرویین است و بنابراین، تشابه بین این دو ماده، فقط در نامگذاری است و نه محتوای شیمیایی اما تشخیص تفاوت تركیبات نمونه ها، امكان شناسایی مكان جغرافیایی تولید ماده را هم فراهم می كند.»

نتایج آزمایش های فرهودیان بر 18 نمونه كراك ایرانی، نشان داد كه 4 نمونه، حاوی ترامادول، 18 نمونه حاوی كدیین و 18 نمونه، حاوی استامینوفن بود. نتایج آزمایش های فرهودیان نشان داد كه در برخی نمونه ها، درصد هرویین موجود، تا 31.19 نانوگرم در یك میلی گرم هم كاهش یافته بود و در مقابل، استامینوفن و كافئین و كدئین، جای خالی تركیبات اصلی را پر كرده بود.

فرهودیان در پایان این مقاله پژوهشی نوشت: «تقلب در هرویین، در تمام كشورها رایج است از جمله كه برای افزودن حجم ماده، از قندها (گلوكز، لاكتوز، ساكارز و مانیتول) و اسید اسكوربیك (ویتامین C) استفاده می كنند و برای زدودن شیرینی ناشی از افزودن قندها، موادی مانند كافئین، پروكایین، استركنین و استامینوفن اضافه می شود كه این افزودنی ها، علاوه بر افزایش حجم و تغییر طعم، باعث تبخیر هروئین در اثر گرما شده و اثر تخدیری آن را افزایش می دهد.»

«كراك ایرانی» در كدام قبرستان تولید می شود؟
از یك عامل پخش مواد روانگردان گیاهی، درباره مصرف تفننی «كراك - هرویین» در محافل خصوصی می پرسم. جوابش، رد قطعی رسوخ مخدرهای قدیمی به پاتوق یقه سفیدهاست: «مخدرها دیگر برای نسل جدید و برای بسیاری افرادی كه می خواهند ابعاد جدیدی از كشف و شهود را تجربه كنند، جذابیتی ندارد. ما دنبال آدم هایی می گردیم كه تشنه تجربه های جدید باشند؛ تشنه تجربه مرگ؛ تجربه لذت باز شدن چاكراها و چشم سوم. ما برای این افراد، چیزهای خیلی خیلی بهتر و كم آسیب تر از كراك در دست مان داریم. برای این آدم ها كه روز به روز هم تعدادشان بیشتر می شود، كراك، مثل توهین است. توهین به شعورشان آن هم وقتی می توانند لذتی را تجربه كنند كه هیچ آسیب و نشانه ای در ظاهرشان ایجاد نمی كند.»

صاحب یك كلینیك ترك اعتیاد در مركز تهران، می گوید كه ظرف سه سال گذشته، هیچ مراجعه كننده معتاد به كراك - هرویین نداشته، صاحب یك مركز گذری كاهش آسیب اعتیاد در شمال تهران، می گوید كه ظرف سه سال گذشته، با هیچ مراجعه ای بابت مصرف كراك - هرویین مواجه نشده، كارتن خواب سرگردان در خیابان خیام، می گوید سال هاست كه اسم «كراك» در پاتوق ها نشنیده، در هیچ یك از گزارش های نهادهای بین المللی، اسمی از كراك - هرویین پیدا نمی شود، در گزارش های 11 ساله دولت افغانستان از كشفیات مواد مخدر، هیچ نشانه ای از ماده ای موسوم به «كراك - هرویین» وجود ندارد. پس1972 كیلو «كراك - هرویین» كشف شده كه از ولایات هرات و فراه و نیمروز افغانستان، به دست نفربرها و حمال های داخل ایران رسیده، قرار بوده بین چه كسانی توزیع شود؟

محمدرضا فروغی؛ كارشناس مقابله و كاهش تقاضای مواد مخدر كه به مدت 31 سال؛ در فاصله سال های 1365 تا 1397 در حوزه مقابله با مواد مخدر و مبارزه با پولشویی و در دادسرای انقلاب اسلامی ویژه مبارزه با مواد مخدر و ستاد مبارزه با مواد مخدر مسوولیت داشته، فرض «شیوع دوباره مصرف كراك - هرویین» را نادیده می گیرد و اصلا از منظر دیگری به كشفیات موادی كه با تابلوی «كراك» صورتجلسه شده اند نگاه می كند: «شاید آنچه كشف شده، صرفا یك تركیب شامل هرویین و كدیین باشد. شاید همان برزخ حد فاصل هرویین قهوه ای و هرویین سفید است با حجم بالایی از اسیدهای اشباع نشده كه اتفاقا به دلیل وجود همین اسیدها هم، هنگام تزریق وریدی، عفونت زا می شود.

شاید تداوم همان فرآیند كهنه و منسوخ سال های اول دهه 90 باشد كه در انبارهای متروك اطراف تهران، هرویین را با استامینوفن و كدیین و آب مقطر، مخلوط می كردند و خمیر به دست آمده را خشك می كردند و به اسم كراك می فروختند. من از این اخبار، آنومی گسترده در بازار تولید و مصرف مواد مخدر را استنباط می كنم. آنومی به معنای هجمه ای از موادی قدیمی با اسامی غریب كه قصدی جز تشویق بیشتر به مصرف دوباره و دوباره ندارد و ایراد اصلی بابت ایجاد این آنومی را به دستگاه مقابله وارد می دانم. چون دستگاه مقابله ما، جز در كشفیات سنگین و با حجم تناژ و برای مواد سنگین مثل كوكایین، حاضر به آزمایش كشفیات نیست و صرفا به نتایج اولیه از كیت شناسایی مخدرها اكتفا می كند. فرض كنید كه محموله ای كشف شده و حمال، ادعا می كند كه این محموله، كراك - هرویین است. مامور كشف كننده، نمونه كوچكی از محموله كشف شده را روی كیت می گذارد و بنا به تغییر رنگ كیت، یك نظر اولیه می دهد كه مثلا، كشفیات از خانواده مخدرها هست یا نیست. در حالی كه اگر تمام كشفیات، آزمایش شود، می بینیم بسیاری از آنچه امروز در بازار خرده فروشی ایران عرضه می شود، چیزی نیست جز ماده ای با یك پایه ثابت و هزاران افزودنی فریبكارانه.»

كاشت دروغ
«كراك - هرویین» یك دروغ بزرگ بود و هست و خواهد بود. «كراك - هرویین» آن تفاله ای است كه در آزمایشگاه های داخل افغانستان و پشت مرز ایران، از تركیب دورریز و ضایعات غیر قابل فروش هرویین با مشتی قرص و پیاله ای سم، شكل شكیل تری پیدا كرد تا با بسته بندی زیبا و دغل كارانه، اتاق انتظار جدیدی برای پشت نوبتی های مرگ بسازد. «كراك - هرویین»، آن فرمول كثیفی است كه برای از پا درآوردن معتاد ایرانی متولد شد. «كراك - هرویین» تولید شده در افغانستان، فقط یك مشتری داشت و دارد؛ بازار ایران و هنوز، علت بازگشت دوباره «كراك - هرویین» یك ابهام بی جواب است.

صاحب یك كلینیك ترك اعتیاد در مركز تهران، می گوید كه ظرف سه سال گذشته، هیچ مراجعه كننده معتاد به كراك - هرویین نداشته، صاحب یك مركز گذری كاهش آسیب اعتیاد در شمال تهران، می گوید كه ظرف سه سال گذشته، با هیچ مراجعه ای بابت مصرف كراك - هرویین مواجه نشده، كارتن خواب سرگردان در خیابان خیام، می گوید سال هاست كه اسم «كراك» در پاتوق ها نشنیده، در هیچ یك از گزارش های نهادهای بین المللی، اسمی از كراك - هرویین پیدا نمی شود، در گزارش های 11 ساله دولت افغانستان از كشفیات مواد مخدر، هیچ نشانه ای از ماده ای موسوم به «كراك - هرویین» وجود ندارد. پس1972 كیلو «كراك - هرویین» كشف شده ظرف 40 ماه گذشته كه در خوش بینانه ترین فرض، 30 درصد از كشفیات است و از ولایات هرات و فراه و نیمروز افغانستان، به دست نفربرها و حمال های داخل ایران رسیده و باقی محموله هم، معلوم نیست چطور و كجا توزیع شده، قرار بوده به دست چه كسانی برسد؟

منبع: اعتماد