بر اساس مطالعه جدیدی كه توسط محققان دانشگاه واندربیلت در ایالات متحده انجام شده است؛ برای افرادی كه دچار كرونای حاد هستند، یك شكل پیشرفته از حمایت از زندگی، تكنیكی به نام اكسیژن رسانی غشایی خارج بدن یا ECMO وجود دارد كه خطر مرگ ناشی از كووید 19 را به نصف كاهش می دهد.

ویتنی گانون، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: فكر می كنم این برای ما بسیار مهم است؛ زیرا برای اولین بار، ما واقعاً می دیدیم كه وقتی این بیماران این درمان را دریافت نمی كنند، چه اتفاقی می افتد.

گانون تاكید كرد زمانی كه موج دلتا در جنوب بدترین حالت خود را داشت، روزانه 10 تا 15 تماس در مورد بیمارانی دریافت می شد كه به ECMO نیاز داشتند.

دانشگاه واندربیلت حداكثر ظرفیت كافی برای پذیرش 7 بیمار را به طور همزمان داشت. بنابراین آن ها نمی توانستند بسیاری از این بیماران را پذیرش كنند.

گانون با اشاره به این كه این بیماران جوان بودند و بیماری مزمن نداشتند، گفت: آن ها فقط افراد سالم و جوانانی بودند كه به كووید 19 مبتلا شده بودند.

این تماس های تلفنی، گانن را بر آن داشت تا این مطالعه را انجام دهد كه در مجله آمریكایی پزشكی تنفسی و مراقبت های حیاتی منتشر شد.

فناوری ECMO با استفاده از لوله ها و پمپ ها برای گردش و اكسیژن رسانی خون در خارج از بدن عمل می كند. این شیوه درمان از قلب و ریه ها مراقبت می كند و به هر دو اندام زمان می دهد تا بهبود یابند.

جیمز پركینسون، 28 ساله، پدر دو فرزند، از جمله افراد خوش شانسی بود كه فرصت درمان با ECMO را داشت.

پركینسون دو روز قبل از كریسمس با سطح اكسیژن خون 82 درصد در بیمارستان بستری شد. وضعیت او به سرعت بدتر شد و او را در معرض دستگاه تنفس مصنوعی قرار دادند.

در عرض چند روز، برای پزشكان او مشخص شد كه دستگاه تنفسی او كافی نخواهد بود؛ زیرا ریه هایش به شدت آسیب دیده بود.

خوشبختانه، ECMO در بیمارستان در دسترس بود و پركینسون به مدت یك ماه قبل از این كه پزشكان شروع به توانبخشی او كنند، به دستگاه ها متصل بود.

پركینسون این هفته از روی تخت بیمارستانش صحبت می كند و صدایش هنوز از لوله ای در نای خشن است؛ زیرا می داند چقدر به مرگ نزدیك است، و خاطرنشان كرد كه بدون ECMO، او زنده نمی ماند.

پركینسون دو روز قبل از این كه قرار بود اولین دوز واكسن خود را دریافت كند به كووید 19 مبتلا شد.

قبل از همه گیری، مطالعه ECMO برای این كه بفهمیم درمان چقدر موثر است، دشوار بود.

بیمارانی كه برای این روش واجد شرایط بودند، به قدری بیمار بودند كه برای محققان غیر اخلاقی بود كه به طور تصادفی بیماران بدحال را تعیین كنند.

با وجود این موانع، گروه بزرگی از محققان بین المللی در سال 2018 اقدام به مطالعه تصادفی فناوری ECMO كردند.

محققان 249 بیمار مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد، همان تشخیصی كه بسیاری از بیماران كووید 19 با آن مواجه هستند را به دو گروه تقسیم كردند. گروه اول فناوری ECMO را دریافت كردند، در حالی كه گروه دوم با تهویه مكانیكی درمان شدند.

برای این كه هیچ كس از مراقبت محروم نشود، محققان به بیمارانی كه برای اولین بار به دستگاه تنفس مصنوعی اختصاص داده شده بودند، اجازه دادند تا در صورت متوقف شدن درمان آن ها، به فناوری ECMO روی بیاورند.

حدود یك چهارم از گروهی كه از ماسك های تنفسی استفاده می كردند در نهایت به ECMO روی آوردند كه ممكن است نتایج مطالعه را خراب كرده باشد.

این مطالعه كه در مجله پزشكی نیوانگلند منتشر شده است؛ هیچ تفاوتی در نتایج برای افرادی كه به دستگاه تنفس مصنوعی یا ECMO اختصاص داده شده اند، نشان نمی دهد و پزشكان را به این فكر می اندازد كه آیا بیمارانشان با درمان تهاجمی تر و گران تر وضعیت بهتری دارند یا خیر.

در دانشگاه واندربیلت، پزشكان متوجه شدند كه نیازی به انتخاب تصادفی بیماران برای مطالعه ECMO ندارند. به مدت هشت ماه، گانون و تیمش اطلاعاتی را در مورد هر بیمار مراجعه كننده به دانشگاه واندربیلت برای درمان ECMO جمع آوری كردند. از آن جایی كه درمان بسیار محدود بود، دانشگاه مجبور شد آن را قانونی كند.

این دانشگاه در نظر نداشت در مطالعه خود از افراد بالای 60 سال، كسانی كه شاخص توده بدنی بالاتر از 55 داشتند یا افرادی كه بیش از هفت روز از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده كرده بودند، استفاده كند.

بیماران نمی توانند آسیب مغزی، بیماری مزمن ریوی، سرطان یا نارسایی اندام داشته باشند. داشتن هر یك از آن موارد یك امتناع خودكار بود.

تا پایان آگوست 2021، 90 بیمار واجد شرایط پزشكی برای درمان ECMO در نظر گرفته شدند، وندربیلت 35 نفر از آن ها را پذیرش كرد و مجبور شد 55 مورد باقی مانده را رد كند.

در میان گروهی كه تحت درمان ECMO قرار می گرفتند، 43 درصد در بیمارستان جان خود را از دست دادند. در حالی كه 89 درصد از بیمارانی كه نمی توانستند بستری شوند، جان خود را از دست دادند؛ یعنی 49 نفر از 55 نفر.

ECMO نه تنها به سخت افزار خاص نیاز دارد، بلكه متكی به افرادی است كه می دانند چگونه آن را مدیریت كنند.

هر بیمار تحت درمان با این تكنیك به یك پرستار اختصاصی و همچنین تیمی از درمانگران و پزشكان برای نظارت بر درمان نیاز دارد.

منبع: سی ان ان