تهران- ایرنا- مدیر واحد مطالبه گری انجمن اوتیسم ایران با تاكید بر ضرورت راه اندازی مراكز نگهداری شبانه روزی در شرایط فعلی، گفت: مداخلات به موقع در اوتیسم نیاز به مراكز نگهداری را كاهش می دهد.

سید محمدعلی میری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: اگر مداخلات به هنگام در دوران طلایی كودكی و حمایت همه جانبه از سوی سازمان های ذیربط صورت گیرد، آنگاه فرد دارای اوتیسم در طیف متوسط تبدیل به فرد دارای اوتیسم در طیف خفیف خواهد شد.

وی اضافه كرد: درصورت تبدیل طیف متوسط اوتیسم به طیف شدید در بزرگسالی، فرد بیماری های دیگری را نیز همراه خواهد داشت اما تبدیل طیف متوسط اوتیسم به طیف خفیف با حمایت های لازم، مهارت زندگی مستقل و مهارت خودیاری در فرد را افزایش داده و دیگر به نگهداری شبانه روزی نیاز ندارد.

ضرورت اجرای مداخلات حمایتی براساس طبقه بندی سطوح اوتیسم

مدیر واحد مطالبه گری انجمن اوتیسم ایران گفت: باید به سمتی برویم كه مراكز مسئول، مداخلات حمایتی خود برای كودكان دارای اوتیسم كمتر از هفت سال را بهبود دهند تا نیاز به مراكز شبانه روزی كمتر شود كه اتخاذ این سیاست برای 5 تا 10 سال آینده مفید است اما در حال حاضر با توجه به پنج هزار پرونده اوتیسم در این انجمن و وجود 30 هزار فرد دارای اوتیسم شناسایی شده در كشور نیاز به مراكز نگهداری شبانه روزی اوتیسم برای بزرگسالان را داریم.

میری با بیان اینكه اوتیسم، اختلالی مادام العمر است، افزود: این اختلال تا انتهای عمر به همراه فرد است و این امر نشان دهنده ضرورت وجود مراكز اوتیسم برای كودكان، نوجوانان و بزرگسالان است.

وی با اشاره به طبقه بندی اوتیسم به سطوح خفیف، متوسط و شدید گفت: مداخلات و اقدامات حمایتی باید بر اساس سطوح طبقه بندی شده اوتیسم اعمال شود و هرچه سطح طیف اوتیسم شدیدتر شود، حمایت ها نیز به همان اندازه باید بیشتر شود.

تاخیر در تائید سند ملی اوتیسم و پیامدهای منفی آن

مدیر واحد مطالبه گری انجمن اوتیسم ایران گفت: خدمات حمایتی اوتیسم در قالب مراكز توانبخشی تحت نظر بهزیستی یا مراكز رشد و تكامل تحت نظر وزارت بهداشت یا كلینیك های خصوصی تحت نظارت نظام روانشناسی، ارائه می شوند.

میری با اشاره به سند ملی اوتیسم افزود: هرچند سندملی اوتیسم آماده شده اما هنوز تائید نشده است و این امر موجب شده تا فرد دارای اوتیسم، مداخلات خوبی دریافت نكند و سازمان ها وظایف خود را انجام ندهند. این مسائل باعث می شود كه فرد دارای اوتیسم در دوران نوجوانی و بزرگسالی با مشكلات هیجانی مواجه شده و پرخاشگری های داشته باشند و چون به مدرسه و مركز روزانه نمی رود، به خانواده فشار می آورد و خانواده تقاضای نگهداری فرزندان دارای اوتیسم را در مراكز نگهداری داشته باشند.

وی ادامه داد: در این بین اتفاقاتی در این مراكز می افتد كه واحدهای نظارت سازمان مربوطه باید به آن رسیدگی كنند و نسبت به آن پاسخگو باشند.

نقش نظارت ها در پیشگیری از بروز موارد از شكایت در مراكز نگهداری

مدیر واحد مطالبه گری انجمن اوتیسم ایران با اشاره به تعداد پرشمار افراد دارای اوتیسم در كشور گفت: این امر ضرورت ایجاد مراكز شبانه روزی را پررنگ تر می كند. متاسفانه در حال حاضر مركزی كه فقط مختص اوتیسم باشد، نداریم و افراد دارای اوتیسم در كنار معلولیت های دیگر نگهداری می شوند.

میری افزود: گاهی اتفاقاتی در مراكز می افتد كه در برخی مواقع مدیر مركز می تواند كنترل كند و گاهی خارج از كنترل می شود. بنابراین با توجه به تجربیات موجود، كارشناسان توانبخشی و مراكز بهزیستی باید بازدیدهای ماهانه –حداقل 2 بار در ماه- از مراكز نگهداری داشته باشند. بدیهی است نظارت مطلوب بر مراكز نگهداری با همكاری كارشناسان و مسئول فنی مركز با خانواده ها صورت خواهد گرفت.

وی تصریح كرد: ما مواردی از شكایت ها و تجاوزهایی كه در مراكز نگهداری صورت گرفته، داریم و خانواده چون دستش جایی بند نیست از انجمن كمك می گیرد. در اینگونه موارد عموما مسئول فنی بركنار و توبیخ می شود و درج در پرونده صورت می گیرد.

میری یادآور شد: سازمان بهزیستی برای پیشگیری از بروز موارد شكایت در مراكز نگهداری می تواند هنگام عقد قرارداد اولیه و هنگام اعطای مجوزها، سختگیری بیشتری را مطرح كند.

1352

برچسب ها
- مراكز بهزیستی
- اوتیسم
- سازمان بهزیستی كشور