به گزارش همشهری آنلاین اگر قبلا به شما گفته شده است كه نامزد مناسبی برای گذاشتن ایمپلنت های دندانی نیستید، زمان تجدیدنظر در این باره فرا رسیده است.

ایمپلنت های دندانی- پروتزهای دائمی كه درون فك كاشته می شوند- در سال های اخیر تغییرات بسیاری پیدا كرده اند. ایمپلنت های جدیدی كوچكتری كه امروزه در دسترس قرار گرفته اند به همان اندازه ایمپلنت های با اندازه عادی كارآمد هستند و به این ترتیب افراد بیشتری نامزد استفاده از ایمپلنت می شوند.

ایمپلنت های با اندازه عادی ایمپلنت های معمول در واقعی یك «پست» یا پایه فلزی هستند كه به عنوان ریشه دندانی مصنوعی عمل می كنند. این پست از تیتاتیوم ساخته شده است و با جراحی درون استخوان فك زیر خط لثه كاشته می شود. در روند ترمیم استخوان فك پس از كاشتن ایمپلنت، بافت استخوانی روی سطح این پایه رشد می كند و باعث تحكیم موقعیت آن می شود.

هنگامی كه ایمپلنت پایدار شد، دندان پزشك بخشی دیگر از پروتز به نام «اباتمنت» abutment را كار می گذارد. در نهایت (تا سه ماه بعد) یك تاج یا روكش سرامیكی كه با اندازه مشابه دندان شما ساخته شده است، به «اباتمنت» پیچ می شود یا به ان چسبانده می شود و دندان پروتزی جدید شما كامل می شود.

ایمپلنت معمولی كه در آن «پست» یا پایه با قطعه ای به نام «اباتمنت» به روكش متصل می شود.
یك جایگزین كارآمد این دندان پروتزی شبیه به سایر دندان های شماست و مانند آنها كار می كند. با این دندان پروتزی دیگر مشكل برداشتن و گذاشتن دوباره دندان های مصنوعی درون دهان وجود ندارد. این پروتز عموما حدود 20 سال عمر می كند، اما 20 درصد ایمپلنت ها یا روكش هایشان پس از حدود 15 سال نیاز به نوعی تعمیر پیدا می كنند. همچنین در 5 درصد موارد كاشتن ایمپلنت در استخوان فك به علت نچسبیدن استخوان فك به آن یا مشكلات بهداشت دهان و دندان بوجود آورنده عفونت، ناموفق می ماند.



اندازه مهم است ایمپلنت های با اندازه معمول قطری بین 3 تا 5 میلی متر دارند و بنابراین باید میزان كافی از استخوان فك برای پشتیبانی از آنها وجود داشته باشد تا ایمپلنت مستحكم شود و بتواند مقدار زیادی نیرو را كه در هنگام جویدن به آن وارد می آید، تحمل كند.

اگر میزان كافی استخوان فك برای تطابق با ایمپلنت نداشته باشید- به علت تحلیل رفتن استخوان فك پس از كشیدن دندان یا بیماری های لثه- دندانپزشكتان بسته به وضعیت خاص شما ممكن است با استفاده از پیوند استخوان حجم استخوان فك تان را افزایش دهد. این كار ممكن است ماه ها به طول بینجامد و هزینه زیادی برای شما به بار می آورد.

اما گزینه دیگر برای افرادی كه استخوان فكشان تحلیل رفته است، استفاده از «مینی ایمپلنت ها» است كه پهنایی حدود نصف ایمپلنت های معمولی دارند. قطر این مینی ایمپلنت ها بین 1.8 تا 2.4 میلی متر است.

مینی ایمپلنت ها بر خلاف ایمپلنت های با اندازه عادی كه دارای یك «اباتمنت» هستند كه كه دربالای خط لثه به روكش یا تاج دندان متصل می شود، یك تكه هستند- یعنی «اباتمنت» درون «پست» یا پایه ادغام شده است. این ساخت یك قطعه باعث می شود این پروتز با وجود اندازه كوچكترش مستحكم باشد.

هزینه و میزان موفقیت ایمپلنت های معمولی و مینی ایمپلنت ها شبیه به هم است.

پیشرفت ها در كارگذاری ایمپلنت پیشرفت فناوری به دندانپزشكان در كارگذاری دقیق تر ایمپلنت ها كمك كرده است. دندانپزشك پیش از آنكه زمان گذاشتن ایمپلنت را تعیین كند، یك نمایان سازی یا رندرینگ سه بعدی یا «قالب دیجیتال» از دهان و فك تهیه می كند.

این قالب دیجیتال به دندانپزشك كمك می كند تا بهترین نوع و اندازه ایمپلنت را برای بیمار و نیز محل دقیق جاگذاری آن را تعیین كند. انتظار می رود این فناوری كامپیوتری كه در این مورد مانند سیستم مكان یاب جهانی (GPS) دندانپزشك را هدایت می كند، در چند سال آینده به بخشی استاندارد در درمان های دندانپزشكی بدل شود.

این فناوری جدید جاگذاری این مزیت های دیگر را هم دارد:

انجام عمل های سریع تر و ایمن تر ممكن می شود، چرا كه خطر جاگذاری ایمپلنت در نزدیكی عصب یا رگ های خونی كاهش می یابد. جراحی كمتر تهاجمی لازم خواهد بود. به جای جراحی «فلپ» كه در آن دندانپزشك یك لایه از لثه را برای نصب ایمپلنت می برد، كامپیوتر دندانپزشك را در دریل كردن مستقیم از طریق بافت نرم به درون فك راهنمایی می كند. طراحی های دندان های كارآمدتر. نمایان سازی یا رندرینگ كامپیوتری به دندانپزشكان كمك می كنند روكش هایی را طراحی كنند كه با الگوهای جویدن خود بیمار تطابق داشته باشد. سودمندی برای دندان مصنوعی مینی ایمپلنت ها به عنوان پایه ای برای نگهداری دندان مصنوعی هم به كار می روند. گرایش فعلی این است كه دندان مصنوعی ها ثابت باشند و قابل درآوردن نباشند. این شكل دندان مصنوعی مانند دندان طبیعی عمل می كند و بیماران هم به آن علاقه نشان می دهند.

اما اگر قرار باشد از ایمپلنت به عنوان پایه نگهدارنده دندان مصنوعی استفاده شود، شمار بیشتری مینی ایمپلنت نسبت به ایمپلنت با اندازه عادی لازم است. بنابراین در این مورد، اگر امكان گذاشتن ایمپلنت معمولی باشد، از آن استفاده می شود. نصب دندان مصنوعی روی مینی ایمپلنت مشكل تر است و میزان شكست عمل را افزایش می دهد

سخن آخر مینی ایمپلنت ّ ها با وجود مزیت هایشان، برای هر كسی كاربرد ندارد. این ایمپلنت ها گران تر هستند و ممكن است بیمه شما آنها را پوشش ندهد. اما اگر دندان های از دست رفته و فك تحلیل رفته ای دارید و می توایند از پس هزینه های مینی ایمپلنت ها برآیید، استفاده از آنها برای بازگردان یك یا تعداد بیشتری از دندان ها به یك شكلی با احساس طبیعی تر و راحت تر گزینه مطلوبی است.

منبع: خبرنامه بهداشتی هاروارد