آرمــــان ملی- محمد زاهدی اصل- استاد بازنشسته مددكاری اجتماعی: تعطیلی های وسط خرداد ماه جاری برای دیدار با بستگان نزدیك ، از جاده جدید سرچم كه متأسفانه به جاده مرگ شهرت یافته است، عازم سفر شدم و بار دیگر مشاهده محرومیت استان اردبیل. به رغم مواهب و منابع طبیعی كم نظیر ، موجب تاثر و تاسف گردید كه ورود به این موضوع و علل آن فرصت دیگری را می طلبد. خانه پدری در روستای نیار، نزدیك ترین و بزرگ ترین روستایی كه اینك با پیوستن به مركز استان ، به عنوان یكی از محلات شهر اردبیل تلقی می شود ، محله ای كه به رغم زادگاه مقدس اردبیلی بودن و داشتن مردمی پر تلاش در عرصه كشاورزی با زمینی مرغوب ، دچار محرومیت است ، محله ای كه در سال 1341 در تقابل با مزدوران ارباب غیر قانونی با حمایت ژاندارمری وقت ، آزار و اذیت مختلف ، از جمله زندانی شدن بیش از 50 نفر در مدت دو ماه را تجربه كرد تا بالاخره با الغاء رژیم ارباب و رعیتی، مالك زمین های مزروعی خود شدند ولی خاطرات این مبارزات حق طلبانه، در میان نسل آن زمان به یادگار ماند، مردم غیرتمندی كه در دوره جنگ تحمیلی نیز 47 شهید را تقدیم وطن كردند و در طول تاریخ خود همواره به عنوان كشاورزان پرتلاش معرفی شدند ، زمانی گندمكار نمونه ، عصر دیگری چغندر كار و در حال حاضر نیز سیب زمینی كار آنهاست.

دولت طرحی نو در اندازد

صبح اولین روز ورود به منزل پدری با صحنه ای مواجه شدم انبوهی از مردان و زنان در صف های نان و در انتظار خرید این كالای اولیه و اساسی ، در شرایطی كه برای سال های طولانی ، مردم همین محله تامین كننده نان مورد نیاز بخشی از شهر اردبیل بودند و لواش نیار شهرت خاصی داشت. با برخی از همشهریان وارد گفتمان شدم به شدت ناراحت و از این وضعیت بودند به خصوص اینكه در آینده نزدیك ، برداشت محصول سیب زمینی آغاز می شود و طبق عرف محل ، تامین صبحانه و ناهار كارگران به عهده صاحب كار است و لذا آنها دلمشغول چگونگی تامین نان مورد نیاز برای كارگران بودند كه در امر برداشت محصول باید تغذیه مناسب داشته باشند به خصوص اینكه اظهارنظرهای برخی از اعضای تیم اقتصادی دولت در كوپنی شدن نان و گرانی آن ، بر نگرانی زارعین زحمتكش افزوده بود و همراه با این دل مشغولی، تورم لجام گسیخته و گرانی های ناراحت بودند. شاهد بودن بر این وضعیت بهانه ای شد كه بار دیگر خطاب به دولت ، كاهش سرمایه اجتماعی همراه با نارضایتی از سیاست های اقتصادی و اجتماعی رایادآور شوم. متأسفانه وضعیت به گونه ای شده است كه باید هر روز منتظر یك تصمیم جدیدی باشیم كه شرایط زندگی را نسبت به روز قبل چگونه می كند. چنین وضعیتی، یعنی استرس ، كاهش آستانه تحمل ، بی اعتمادی و گسترش انواع آسیب های اجتماعی به خصوص خشونت در اشكال مختلف است..