گروه اجتماعی دفاع پرس - سرهنگ فرزاد تاجره جانشین فرمانده انتظامی گلستان؛ افزایش تصادفات ابعاد ثانویه وسیعی دارد، فقدان نیروی انسانی جوان یك جامعه، آسیب های اجتماعی ناشی از مصدومیت های شدید، معلولیت ها، بی سرپرستی خانوار ها و فقر اقتصادی، افسردگی و اختلالات روانشناسی به خاطر از دست دادن افراد در تصادفات؛ آنقدر آسیب زا است كه باید برای كاهش هر چه بیشتر آن تلاش كرد.

چهار عامل انسان، جاده، وسیله نقلیه و محیط در تصادفات مؤثر هستند و ضربه به سر دلیل مرگ بیشتر كشته شدگان است. مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده ای به عنوان یكی از عوامل شایع مرگ در بسیاری از مناطق به ویژه كشور های در حال توسعه محسوب می شود. كشور های توسعه نیافته یا در حال توسعه، كمتر از نصف وسایل نقلیه جهان را در اختیار دارند، اما با این وجود، بیش از 90 درصد كل مرگ و میر های رانندگی را در بر می گیرند.

اكثر تصادفات به علت نداشتن توجه به جلو اتفاق می افتد و در پی تصادفات خسارتی نیز افراد زیادی درگیر نزاع و درگیری شده و مجروح می شوند. در حال حاضر به دلایل مختلف، مردم جامعه ما در رانندگی تبدیل به افرادی كم حوصله، پرخاشگر، بی دقت، بی تمركز و عجول شده اند كه از نظر فرهنگی جای كار بسیاری دارد.

رانندگی، فعالیتی است كه به طور واضح و كامل با اعصاب و روان فرد در ارتباط است. هنگامی كه فردی فشار عصبی بالایی داشته باشد، كنترل بر رفتار و اعمال خود را از دست داده و منجر به برخورد هایی می شود كه نمی توان جلوی آن ها را گرفت.

نداشتن آرامش روحی و روانی در نحوه رانندگی افراد كاملاً مشخص است و تغییر نحوه رانندگی، بازگشت آرامش به جامعه را طلب می كند. جامعه باید به آرامشی نسبی برسد تا نحوه رانندگی افراد نیز تغییر یابد. هرچند كه افزایش نرخ جریمه ها می تواند، چون هشداری در اعماق ذهنی راننده عمل كند، اما عامل اصلی در آرامش راننده است و این موضوع تنها نیازمند فرهنگ سازی است. افراد باید بدانند هنگام عصبانیت یا مشغولیت ذهنی تا حد امكان از وسایل حمل ونقل عمومی استفاده كنند، از رانندگی بپرهیزند و پایبند به قانون باشند.

كاهش فوتی ها با افزایش ایمنی خودرو و جاده

بسیاری از تصادفات در كمال تعجب موجب فوتی های بسیاری می شوند در صورتی كه تنها با افزایش ایمنی خودروها، افزایش علائم و هشدار های جاده و یا گاهی تنها با بستن كمربند ایمنی می توان از چنین اتفاقاتی جلوگیری كرد.

برخی از فرهنگ سازی ها از درون خانواده باید شروع شود. هنگامی كه خانواده ها به فرزند كم سن خود اجازه رانندگی می دهند، احتمال خطر جانی و مالی بسیاری را به جان می خرند. بسیاری از خانواده ها به فرزندان خود حتی نحوه رد شدن از خیابان یا دوچرخه سواری را نمی آموزند.

بیش از 30 دستگاه و ارگان در ترافیك دخیل هستند و همه این سازمان ها باید برای همگانی شدن آموزش فرهنگ رانندگی اقدام كنند، از فضای مجازی و رسانه ها گرفته تا سازمان های اجرایی ترافیك.

در برخی موارد، افراد به جای زشت دانستن تخلفات رانندگی، بعضاً به راننده متخلف كمك می كنند؛ به عنوان مثال هنگامی كه خودروی پلیس در جاده ای ایستاده، سرعت و سبقت غیرمجاز را كنترل می كند، رانندگان به یكدیگر مستقر بودن پلیس را خبر می دهند و چه بسا همان راننده كه به او كمك می شود تا از جریمه فرار كند، امكان دارد در مرحله بعدی تردد و مسافرت خود جان فردی را به خطر بیندازد. در صورتی كه مردم باید از تخلف رانندگی بیزار باشند و هنگامی كه فردی تخلف می كند به وی تذكر داده و در مواقع لزوم تخلف را به پلیس گزارش دهند.

به طور كلی برقراری نظم و امنیت ترافیكی در جاده ها و شهر ها مقوله ای حساس و پیچیده است كه هیچ سازمانی به تنهایی از عهده آن بر نمی آید لذا برای پیشگیری از بروز سوانح رانندگی و افزایش ایمنی محور ها باید آحاد جامعه و همه سازمان های متولی نسبت به ایفای سهم و نقش خود كوشا بوده و یاریگر پلیس باشند.

انتهای پیام/ 241