جامعه آماری سالمندان كشور به رغم اینكه رو به افزایش می رود، اما به نظر می رسد از حداقل حمایت ها در زمینه های مختلف برخوردارند.

به گزارش خبرنگار مهر، آفتاب كه می زند راهی بوستان نزدیك خانه می شود و ساعاتی را دور از هیاهوی زندگی، با نشستن روی نیمكت، سپری می كند.

تقریباً هر روز شاهد چنین صحنه هایی در گوشه و كنار این شهر و دیار هستیم كه عده ای از افراد سالخورده، دور هم جمع می شوند و از همه جا و همه چی حرف می زنند.

از روزهایی می گویند كه خسته و كوفته از محل كار به خانه بر می گشتند و بچه ها با دیدن پدر، به سمت او می رفتند و با در آغوش گرفتنش، خستگی ساعت ها كار را از تن پدر به در می كردند.

یك استكان چای و صحبت با اهالی خانه تا پاسی از شب، او را به آینده دلخوش و امیدوار می كرد.

اما، سال های زیادی از آن روزها سپری شده و حالا وقتی به خانه بر می گردد، كسی به استقبالش نمی آید. از هیاهوی بچه ها و استكان چای داغ كه همسر برای او می آورد، دیگر خبری نیست.

او تنها شده و كسی حاضر نیست خلوت پدر را پر كند.

ثبت روز جهانی سالمندان در تقویم

آمارهای رسمی نشان می دهد كه 9 میلیون و 300 هزار سالمند داریم و هر روز بر تعداد آنها افزوده می شود. به طوری كه پیش بینی شده كه تا 30 سال آینده، یك سوم جمعیت ایران را افراد سالمند تشكیل خواهند داد. این در حالی است كه ما هیچ برنامه ای برای بهبود كیفیت زندگی سالمندان نداریم.

به گفته احمد دلبری رئیس مركز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، افزایش سن امید به زندگی، فقط یك اصطلاح است. ما برای بهبود كیفیت زندگی آحاد جامعه چكار كرده ایم.

وی با اشاره به وجود 9 میلیون و 300 هزار سالمند در كشور، افزود: متأسفانه برای این تعداد سالمند، فقط 23 نفر متخصص طب سالمندی داریم.

در سال 95 نرخ سالمندی در كشور به 2.2 درصد رسیده بود، اما در حال حاضر بیش از 10 درصد جمعیت كشور را افراد سالمند تشكیل می دهند و پیش بینی می شود در آینده جمعیت سالمند كشور به 30 درصد برسد.

شورای جهانی سالمندی از سال 1982 در سازمان ملل شروع به كار كرد و و در همان سال طرحی را برای تعیین روز جهانی سالمندان تا سال 1990 پیشنهاد كرد. با تصمیم این شورا روز اول اكتبر هر سال را روز جهانی سالمندان نامیدند.

به همین مناسبت هر ساله هفته ای به عنوان هفته ملی سالمند در ایران گرامی داشته می شود و در این هفته با برگزاری برنامه های متنوع به بررسی مشكلات این قشر مهم جامعه می پردازند و برنامه های مختلفی برگزار می شود.

هفته سالمندان امسال از 28 سپتامبر تا 4 اكتبر مصادف با 6 تا 12 مهر 1401 با شعار تاب آوری و مشاركت زنان سالمند با هدف تكریم و حفظ عزت و كرامت سالمندان گرامی داشته می شود.

گوهر محمدی رئیس دبیرخانه سلامت و امنیت غذایی دانشگاه علوم پزشكی شهید بهشتی، ضمن تاكید بر اهمیت برگزاری برنامه های مؤثر و ضرورت توجه به بهداشت و سلامت سالمندان، اظهار كرد: با بهبود مراقبت های بهداشتی اولیه و همچنین ارتقای بستر تشخیص زودرس و درمان مؤثرتر بیماری ها شاهد كاهش مرگ و میر و افزایش امید به زندگی در سالمندان خواهیم بود.

وی ادامه داد: اقدامات بهداشتی منجر به افزایش جمعیت سالمندی خواهد شد و در صورت مدیریت صحیح، فرصت خوبی برای این جامعه فراهم می شود تا بتوانند به طور فعال در حوزه های مختلف مشاركت كنند، در غیر این صورت، سالمندان به یك تهدید جدی برای سیستم بهداشتی درمانی، سیستم ارائه مراقبت، نظام اقتصاد، رشد اقتصادی و توسعه پایدار تبدیل می شوند.

محمدی با بیان اینكه تحلیل های جمعیتی و پیش بینی های روند جمعیت حاكی از افزایش نسبت سالمندی در ایران و زنانه شدن آن دارد، از ابلاغ سند ملی سالمندان ایران با هدف پاسخ هماهنگ به چالش ها و فرصت های ناشی از سالخوردگی جمعیت ایران در سال 1399 خبر داد و افزود: این سند چارچوبی برای هدایت سیاستگذاری ها، برنامه ها و فعالیت های آینده در امور سالمندان است و ارتقای سطح فرهنگی جامعه، توانمندسازی سالمندان، حفظ و ارتقا سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی سالمندان، تقویت حمایت های اجتماعی برای ارتقا سرمایه های اجتماعی، توسعه زیرساخت های مورد نیاز در امور سالمندی و تأمین منابع مالی پایدار برای حمایت از سالمندان از اهداف اصلی این سند محسوب می شود.

در همین حال، احمد دلبری رئیس مركز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، با انتقاد از اجرایی نشدن سند ملی سالمندان ایران، گفت: از 18 سال قبل نوشتن سند ملی سالمندان ایران شروع شد، دو سال قبل برای دومین بار این سند رونمایی شد، اما هنوز برنامه اقدام برای سند و تقسیم كار ملی نوشته نشده است.

به نظر می رسد كه هشدارهای كارشناسان و متخصصین حوزه سالمندی را جدی نگرفته ایم و گویی باور نداریم كه ایران در حال پیر شدن است و نباید نسبت به نیازهای افراد سالمند بی اعتنا بود. زیرا، در این صورت؛ سالمندی می تواند به ابر بحران اجتماعی در كشور تبدیل شود.

صرف افزایش سن امید به زندگی، نمی تواند ما را قانع كند كه شرایط مطلوب است. بلكه، مهم تر از افزایش نرخ طول عمر، كیفیت زندگی مهم است. اینكه ما بتوانیم سلامت جسمی و روحی سالمندان را فراهم كنیم و نخواهیم این قشر جامعه با آمپول و قرص، سرپا بمانند.