تقی آزاد ارمكی در گفتگو با ایسنا، درباره وقایع اخیر رخ داده در دانشگاه ها و اعتراضات دانشجویان تصریح كرد: ما جامعه شناسان همواره نسبت به برخی از مسائل تذكر داده ایم. بارها تكرار كرده ایم، اجازه ندهید كه یك مسئله حساس شود و جوانان نسبت به یك موضوع حساس شوند. اگرچه به این موضوع اشاره كرده ایم اما این موضوع مورد توجه قرار نگرفته است.
وی با بیان اینكه دانشجویان از اصلاح طلبی و اصول گرایی تقریباً تبری می جویند، اظهار كرد: دانشجویان دقیقا این مطلب را بیان می كنند كه منتقد اصلاح طلبی و مخالف اصول گرایی هستند. علت این موضوع در باور آنها است؛ چرا كه معتقدند اصولگراها اساسا نظام فرهنگی جامعه را بسته اند و اصلاح طلبان روند تغییرات را به تاخیر می اندازند. دانشجویان مطرح می كنند كه این مسائل سبب می شود كه هیچكدام را قبول نداشته باشند.
این استاد دانشگاه تهران ادامه داد: وقتی چنین شرایطی حاكم باشد، نمی توان نهادهایی مانند شورای صنفی و انجمن اسلامی را با دانشجویان مرتبط دانست و آنها را كنترل كرد. در حال حاضر، دانشجویان از خلاءها استفاده می كنند و برای خود فضا می سازند. این موضوع می تواند هم موجب تحول در دانشگاه شود و هم می تواند منشاء بحران، آشوب و خشونت باشد. اگرچه هر دو مورد می تواند در دانشگاه ها اتفاق بیفتد، اما بستگی به اساتید و نهادهای امنیتی دارد كه چگونه با دانشجویان و این جریان برخورد كنند. می توان با دانشجویان برخورد كرد و خشونت را با خشونت جواب داد و جریان دانشجویی در دانشگاه خشونت آمیز شود، در این شرایط، سرانجام آن مشخص نیست؛ همچنین می توان با دانشجویان وارد گفتگو شد و خواسته هایی كه امكان پذیر است، محقق كرد و خواسته هایی كه امكان پذیر نیست به بحث گذاشته شود.
آزاد ارمكی با اشاره به مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی درخصوص راه اندازی "خانه ملی گفتگو" اظهار كرد: در گذشته، كرسی آزاداندیشی در دانشگاه ها ایجاد شد كه چیزی از آن درنیامد. خانه گفتگو نیز تاثیری ندارد، بلكه با كسانی كه وارد صحنه شده اند باید گفتگو كرد. پرسشی مطرح می كنم "چه گفتگویی باید با این افراد شود؟" باید گفتگو كرد، آنچه كه امكان پذیر است محقق شود و آنچه كه ممكن نیست به گفتگو گذاشته شود. باید در ارتباط با مشكلات و مسائلی كه امكان پذیر نیست، گفتگو كرد نه درباره همه موارد؛ مگر دانشجو برای گفتگو آمده است؟ آنها برای تغییرات آمده اند.
وی با بیان اینكه برخی تصور می كنند دانشجویان منحرف شده اند و با گفتگو می توانند آنها را به راه بازگردانند، اظهار كرد: آنها برای تغییر آمده اند، خواسته های عقلانی آنها را باید محقق كرد و مابقی را به گفتگو واگذار كرد. اگر این كار انجام نشود و دانشجویان سركوب شوند، سركوبگری آنها به یك نقطه عطف برای حوادث بعدی تبدیل می شود. اگر این موضوع رها شود، این احتمال وجود دارد كه ماجرا دوباره شكل بگیرد و گرفتاری درست شود.
آزادارمكی با بیان اینكه این پرسش كه "چرا دانشجویان نمی آیند فقط اعتراض كنند و بروند؟" مطرح می شود، تاكید كرد: آنها معتقد هستند، اگر این كار را بكنند، هیچ چیزی پیش نمی رود و به همین دلیل روی برخی از مسائل دست می گذارند؛ به طور مثال، در كلاس های درس حاضر نمی شوند.
این استاد دانشگاه با بیان اینكه كنش اجتماعی طی سالهای گذشته به دانشجویان آموزش داده نشده است، تصریح كرد: هیچگاه به دانشجویان اجازه نداده ایم كه درست رفتار كنند. هزاران نهاد داریم كه بتوانیم دانشجویان را كنترل كنیم، اما نهادی وجود نداشته است كه معاونت فرهنگی و دانشجویی باشد و به دانشجویان مدنیت را آموزش دهد و با دانشجویان همراه باشد. آموزش كنشگری مدنی كار ما است، اما این كار را نكرده ایم؛ به دانشجویان یاد داده ایم كه به كلاس نروید و اعتصاب كنید.
انتهای پیام