به گزارش جام جم آنلاین، این داروها كه به داروهای ضد روان پریشی معروف هستند، به كنترل توهم ، هذیان و افكار گیجی كه مبتلایان به اسكیزوفرنی به آنها دچار هستند، كمك می كنند. این داروها همچنین می توانند به ایجاد ثبات در تغییرات شدید خلقی مبتلایان به اختلال دو قطبی كمك كنند.

دكتر «زاخاری فریبرگ» استادیار روانپزشكی و زیست شناسی سلولی در دانشكده پزشكی دانشگاه «پیتسبورگ» گفت: این داروها كه شامل «كلوزاپین»، «اولانزاپین»، «زیپرازیدون» و داروهای دیگری هستند، در بسیاری از موارد می توانند نجات دهنده زندگی باشند.

اما به گفته فریبرگ كه محقق ارشد این مطالعه است، مشكل این داروها عوارض جانبی «متابولیك» آنهاست. داروهای ضد روان پریشی اغلب باعث افزایش وزن، افزایش كلسترول و افزایش قند خون می شوند كه می تواند به بروز دیابت نوع دو بینجامد. در واقع، این عوارض جانبی معمولاً بیماران را وادار به قطع مصرف دارو می كند.

دكتر «داك ورث» پزشك اتحادیه ملی غیر انتفاعی بیماری های روانی كه در تحقیقات جدید مشاركت نداشت، گفت: فهمیدن علت بروز این عوارض ضروری است. یافته های این مطالعه در واقع آغاز كشف این مسئله است.

دوپامین ماده شیمیایی است كه با تعامل با گیرنده های سلولی، پیام هایی را میان سلول ها مبادله می كند. در مغز دوپامین در ایجاد لذت، انگیزه و یادگیری نقش دارد.

درحالی كه داروهای ضد روان پریشی زیادی وجود دارد اما همه آنها به همین صورت عمل می كنند كه گیرنده های خاص دوپامین، معروف به گیرنده های شبه D2 را مسدود می سازند. اگر این گیرنده ها تنها در مغز وجود داشت، مشكلی نبود، اما به گفته فریبرگ، تعداد گیرنده های دوپامین بدن در خارج از مغز بیشتر از این گیرنده ها در داخل این عضو است و ساده لوحانه است كه تصور كنیم داروهای ضد روان پریشی فقط از گردن به بالا عمل می كنند.

مسئله مهم این است كه گیرنده های شبه D2 روی سلول های پانكراس نیز وجود دارد. برخی از سلول های پانكراس هورمون هایی تولید می كنند كه یا قند خون (گلوكاگون) را بالا می برند و یا (انسولین) را كاهش می دهند.

محققان در آزمایش های انجام شده بر روی سلول های پانكراس متوجه شدند كه دوپامین بر تولید گلوكاگون و انسولین تأثیر می گذارد. محققان گفتند، سلول ها در واقع قادر به از بین بردن دوپامین خود بوده كه این موضوع بر اهمیت این ماده شیمیایی در خارج از مغز تأیید می كنند.

محققان سپس از داروهای ضد روان پریشی برای مسدود كردن گیرنده های شبه D2 در سلول های پانكراس استفاده كردند. این كار تولید گلوكاگون و انسولین را افزایش داد.

منبع: ایرنا