قطع درمان بیماران اعصاب و روان به دلیل افزایش مهاجرت معكوس
مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران اسكیزوفرنیا گفت: ما حدس می زنیم عده ای روان پزشك هستند كه شاید به دلیل عدم آگاهی و نگاه غیرانسانی لابی گری كرده باشند تا این لایحه به سرانجام نرسد. چون برخی از این روان پزشكان از قدیم در این حوزه كار می كنند لذا با مسائل حقوق بشر و آزادی های فردی آشنایی ندارند.



به گزارش میگنا طیبه دهباشی زاده، مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران اسكیزوفرنیا در گفتگو با خبرنگار منیبان با اشاره به علت پس گرفتن لایحه حمایت از افراد دارای اختلالات روانی توسط دولت گفت: علت این كار را نمی دانیم دقیقا مثل باقی كارهایی كه دولت انجام می دهد. این قانون حدود 17 سال پیش طبق آخرین معیارهای جهانی تدوین شده كه با حقوق افراد دارای بیماری های اعصاب و روان هماهنگ است. تا جایی كه ما اطلاع داریم به طور كامل در هیات دولت درباره این لایحه صحبت شده سپس به مجلس شورای اسلامی رفته است حال باید دولت جواب دهد كه دلیل پس گرفتن آن چیست.

او از لابی گری عده ای روان پزشك خبر داد و بیان كرد: ما حدس می زنیم عده ای روان پزشك هستند كه شاید به دلیل عدم آگاهی و نگاه غیرانسانی لابی گری كرده باشند تا این لایحه به سرانجام نرسد. چون برخی از این روان پزشكان از قدیم در این حوزه كار می كنند لذا با مسائل حقوق بشر و آزادی های فردی آشنایی ندارند یعنی صرفا بیماری و طریقه مهار آن را می شناسند نه بیمار به عنوان انسان. آنها معتقدند روان پزشك باید اختیار تام داشته باشد و هر تصمیمی كه می گیرد را اجرا كند. برای مثال یكی از موارد این لایحه كه برخی از روان پزشكان با آن مخالف هستند «بستری اجباری» است. الان در همه جای دنیا موضوع بستری اجباری رد شده مگر به دلایل متقن و با نظر قاضی اما در ایران همه می توانند این تصمیم را بگیرند كه بیمار اعصاب و روان بستری شود مبرهن است كه پس از بستری بیمار، فرد از كلیه حقوق اجتماعی ساقط می شود. برای مثال فرد دیگر هیچ اختیاری بر اموال خود نخواهد داشت و هركسی می تواند به عنوان قیم درباره مال و اموال او تصمیم گیری كند.

دهباشی زاده درخصوص آمار دقیق افرادی كه دچار اختلالات روانی هستند، ادامه داد: به دلیل انگ بیماری و اینكه اصلا آماری كه در كشور گرفته می شود آماری نیست كه آسیب ها را بگنجاند ما عدد دقیقی نداریم. در میان افراد دارای بیماری های اعصاب و روان یك دسته افراد دوقطبی هستند كه دوره ای بیمار می شوند به همین دلیل آنها به عنوان معلول روان در نظر گرفته نمی شوند. دسته دیگر افرادی هستند كه بیماری های مزمن اسكیزوفرنیا دارند كه این گروه به عنوان معلول روان شناخته می شوند اما باز هم در آمار و ارقام مثل برنامه ششم و هفتم توسعه جایی ندارند آنها می گویند اگر اسم شان را بیاوریم هزینه زیادی به دولت تحمیل می شود.

او پیرو صحبت هایش تصریح كرد: سازمان بهزیستی كه متولی معلولیت هاست، می گوید بیماران مزمن اعصاب و روان یك درصد كل جامعه یعنی 100 هزار نفر هستند اما ما می دانیم یك درصد كشوری كه 85 میلیون جمعیت دارد 850 هزار نفر می شود بنابراین آمار دقیقی از تعداد این افراد نداریم.

مدیرعامل انجمن حمایت از بیماران اسكیزوفرنیا درباره عمده مشكلات این بیماران گفت: مهم ترین مشكل آنها «اقتصادی» است چون اگر توانایی هم داشته باشند شغلی به آنها نمی دهند بنابراین تمام مسئولیت مراقبت، نگه داری و هزینه آنها با خانواده ست و آنها هم هر جایگاه اقتصادی كه داشته باشد به مرور از دست می دهند. مشكل دیگر آنها «نبود خدمات بیمه ای توانبخشی» است. خیلی از این بیماران مزمن با خدمات توانبخشی كه اتفاقا گران است توانستند به زندگی نسبتا عادی برگردند اما متاسفانه هیچ پوشش بیمه ای برای این خدمات نیست. مشكل «دارو» یك دیگر از مسائل جدی این بیماران است به گونه ای كه یا داروهایشان پیدا نمی شود یا بسیار گران است.

دهباشی زاده از مهاجرت معكوس بیماران اعصاب و روان خبر داد و بیان كرد: درحال حاضر بسیاری از بیماران ما كه تحت پوشش انجمن هستند و از خدمات توانبخشی استفاده می كنند به دلیل مشكل مسكن و افزایش اجاره بها قادر نیستند در تهران زندگی كنند بنابراین رو به مهاجرت معكوس آورند و از تهران به روستا می روند، این یعنی قطع درمان چون دسترسی به خدمات روان پزشكی و توانبخشی در شهرستان ها اصلا وجود ندارد.