جواد عینی پور روانشناس در گفت وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره اقدامات تربیتی موثر والدین بر موفقیت كودكان در آینده اظهار كرد: اقدامات تربیتی كه والدین برای كودكان خود در پیش می گیرند اگر وابسته به ملاحظات علمی و اخلاقی باشد می توان انتظار داشت كه تأثیر مهمی بر آینده فرزندانشان دارد، اما نمی توان ادعا كرد كه هر نوع تربیت والدین بر روی موفقیت فرزندان اثرگذار است.

این روانشناس ادامه داد: در نظریه رشد روانی و اجتماعی اریكسون كه مبتنی بر اصول علمی است می توان تربیت كودك را به دوره های مختلف تقسیم كرد، به گونه ای كه از تولد تا یك سالگی را سن تشكیل اعتماد بیان كرده است، یعنی اگر در این سن مجموع اقدامات تربیتی و تعاملات والدین با كودك حاكی از این باشد كه صفت اعتماد در فرزند پرورش پیدا كند، یعنی زمانی كه كودك به دنیا می آید تماس چشمی مادر، بغل كردن، صحبت، نوازش، فهمیدن تفاوت های گریه كودك و... می تواند صفت اعتماد را در او تقویت كند.

وی مقطع یك تا سه سالگی را سن پرورش استقلال كودك دانست و افزود: والدین در این سن با مجموع اقداماتی كه می تواند كودك را به سمت استقلال سوق دهد، باید كمك كنند تا بچه در آن مسیر قرار گیرد، به گونه ای كه به آن اجازه دهند تا كار های شخصی خود را انجام دهد مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و...، اما اگر والدین صبر و تحمل لازم را نداشته باشند و معكوس رفتار های فوق را انجام دهند، یعنی تو نمی توانی به تنهایی غذا بخوری، لباس بپوشی و... كودك را از انجام كار هایی كه به انجام آن علاقه دارد، منع می كنند.

وی با بیان اینكه مقطع سنی 3 تا 6 سالگی دوره پرورش ابتكار و خلاقیت است، تصریح كرد: در این دوره كودكان به شدت به تغییر یا دست كاری در محیط پیرامون علاقه دارند و رویكرد والدین در این زمینه ها متفاوت است، به گونه ای كه بعضی آن را دلیل بر شیطنت كودك می دانند كه این امر اشتباه است، لذا نباید زمانی كه كودك اسباب بازی های خود را خراب می كند با آن برخورد تند توأم با تنش داشته باشیم، چراكه او از جهت كنجكاوی و كشف محیط این عمل را انجام داده نه از روی عمد.

بیشتر بخوانید

- والدین؛ اجازه دهید كودكانتان مستقل شوند عینی پور روانشناس ادامه داد: بنابراین دوره 3 تا 6 سالگی دوره كشف ابتكار و خلاقیت است و بعضا خیال پردازی كه در این دوره صورت می گیرد والدین با درك آن مانع رویا پردازی و خلاقیت كودك نشوند.

وی با اشاره به دوران 6 تا 12 سالگی كارآیی و لیاقت را از جمله صفاتی دانست كه والدین در این سن با تقویت آن می توانند در شكل گیری شخصیت فرزند خود اثرگذار باشند و افزود: در این دوره كودك اثربخشی خود را می خواهد به دنیا نشان دهد و مورد تشویق قرار گیرد، چرا كه در پی كسب لیاقت و افتخار است. در این سن نباید محصولات و تولیدات كودك مورد انتقاد شدید قرار گیرد، مانند بیان این جمله كه «این چه نقاشی است، چه خط افتضاحی داری و...» در واقع والدین باید كمك كنند تا كودك موفقیت های بیشتری را كسب كند و اجازه كسب تجربه هایی را به او دهند تا در آن موفق و مورد تمجید واقع شود.

عینی پور گفت: والدین با نشان دادن رفتار های معكوس در دوره 6 تا 12 سالگی باعث می شوند كه كودك احساس حقارت، پوچی و ناتوانی نسبت به دیگران پیدا كند.

وی خاطرنشان كرد: دوره 12 تا 20 سالگی سن هویت یابی افراد است، یعنی فرد در پی كشف خود، جنسیت، بی زاری ها، ترجیحات، ارزش ها، عمل و رفتار ها است كه به سمت پیدا كردن یك ثبات پیش می رود و می توان دوره 20 سالگی به بعد را دوره عشق و محبت دانست كه والدین در این سن باید از جانب خود به فرزندشان این احساس را انتقال دهند و بعد از آن تأثیر مستقیم تربیتی بر فرزند كنار گذاشته شده و این وظیفه بر عهده جامعه، نهاد ها و... محول می شود.