به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اولین گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) به مناسبت روز جهانی شنوایی هشدار می دهد كه تقریبا 2.5 میلیارد نفر در سراسر جهان، یا از هر 4 نفر 1 نفر تا حدی با كم شنوایی زندگی می كنند. حداقل 700 میلیون نفر از این افراد نیاز به مراقبت از گوش و شنوایی و سایر خدمات توان بخشی دارند.

تدروس آدهانوم در این باره می گوید: توانایی شنیداری ما بسیار ارزشمند است. كاهش شنوایی درمان نشده می تواند تاثیرات مخربی بر توانایی برقراری ارتباط، مطالعه و تامین معاش مردم داشته باشد، همچنین می تواند بر سلامت روان و توانایی افراد در حفظ روابط تاثیر بگذارد. این گزارش جدید مقیاس مسئله را بیان می كند، همچنین راه حل هایی را در قالب مداخلات مبتنی بر شواهد ارائه می دهد كه ما همه كشور ها را تشویق می كنیم تا به عنوان بخشی از اقدامات خود به سمت پوشش جهانی بهداشت در سیستم های بهداشتی شان پیش روند.

این گزارش بر ضرورت افزایش سریع تلاش ها برای جلوگیری و رفع كاهش شنوایی با سرمایه گذاری و گسترش دسترسی به خدمات مراقبت از گوش و شنوایی تاكید می كند. ثابت شده است كه سرمایه گذاری در مراقبت از گوش و شنوایی مقرون به صرفه است؛ WHO تخمین می زند كه مثلا كشوری مانند آمریكا می تواند برای هر 1 دلار تقریبا 16 دلار بازدهی داشته باشند.

یافته های اصلی گزارش

فقدان اطلاعات دقیق و انگ زدن به بیماری های گوش و از دست دادن شنوایی، غالبا دسترسی افراد به مراقبت برای این شرایط را محدود می كند. حتی در بین ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، اغلب كمبود دانش در مورد پیشگیری، شناسایی زودهنگام و مدیریت كاهش شنوایی و بیماری های گوش، توانایی آن ها در ارائه مراقبت های لازم را مختل می كند.

در اكثر كشورها، مراقبت از گوش و شنوایی هنوز در سیستم های بهداشت ملی یكپارچه نیست و دسترسی به خدمات مراقبت برای كسانی كه دچار مشكلات شنوایی هستند، چالش برانگیز است؛ علاوه بر این، دسترسی به مراقبت از گوش و شنوایی ضعیف اندازه گیری و مستند شده است و شاخص های مربوطه در سیستم اطلاعات سلامت وجود ندارد، اما آشكارترین شكاف در ظرفیت سیستم بهداشتی در منابع انسانی است.



در میان كشور های كم درآمد حدود 78 ٪ كمبود متخصص گوش، حلق و بینی، 93 ٪ كمبود شنوایی شناس داشته و تنها 17 ٪ گفتار درمانگر در هر یك میلیون نفر دارند. این شكاف می تواند از طریق ادغام مراقبت از گوش و شنوایی در مراقبت های بهداشتی اولیه از طریق راهكار هایی مانند اشتراك وظایف و آموزش كه در گزارش ذكر شده است، كاهش یابد؛ حتی در كشور هایی كه از تعداد نسبتا بالایی از متخصصان گوش و شنوایی برخوردارند، توزیع نابرابر متخصصان وجود دارد. این امر علاوه بر اینكه افراد نیازمند به مراقبت را با چالش روبه رو می كند، باعث می شود كادر های ارائه دهنده این خدمات نیز خواسته های نامعقولی داشته باشند.

دلایل اصلی كاهش شنوایی

در كودكان، تقریباً 60 ٪ از كاهش شنوایی می تواند از طریق اقدامات ایمن سازی برای پیشگیری از سرخچه و مننژیت، بهبود مراقبت های مادر و نوزاد و غربالگری و مدیریت زودهنگام اوتیت مدیا، بیماری های التهابی گوش میانی انجام شود. در بزرگسالان نیز كنترل صدا، گوش دادن ایمن و نظارت بر دارو های اتوتوكسیك همراه با بهداشت خوب گوش می تواند به حفظ شنوایی خوب كمك كرده و احتمال كاهش شنوایی را كم كند.

شناسایی اولین قدم در رسیدگی به كاهش شنوایی و بیماری های مربوط به گوش است. غربالگری بالینی در نقاط استراتژیك زندگی به ما این اطمینان را می دهد كه هرگونه از دست دادن شنوایی و بیماری های گوش در اسرع وقت شناسایی می شود.

پیشرفت های اخیر فناوری از جمله ابزار های دقیق و آسان برای استفاده می تواند بیماری گوش و كاهش شنوایی را در هر سنی، در محیط های بالینی یا اجتماعی و با آموزش و منابع محدود شناسایی كند. غربالگری حتی می تواند در موقعیت های چالش برانگیزی مانند مواردی كه در طی همه گیری كووید-19 اتفاق افتاده و كسانی كه در مناطق كم برخوردار و دورافتاده جهان زندگی می كنند، انجام شود.

دسترسی به مراقبت به موقع و مناسب

به محض تشخیص، مداخله زودهنگام كلیدی است. درمان پزشكی و جراحی می تواند اكثر بیماری های گوش را بهبود بخشیده و به طور بالقوه كاهش شنوایی مرتبط را معكوس كند؛ با این حال در مواردی كه كاهش شنوایی برگشت ناپذیر است، توانبخشی می تواند این اطمینان را ایجاد كند كه افراد آسیب دیده از عواقب نامطلوب مرتبط با مشكلات شنوایی مصون باشند. طیف وسیعی از گزینه های موثر وجود دارد.

فناوری شنوایی مانند سمعك و كاشت حلزون اگر با خدمات پشتیبانی مناسب و درمان توانبخشی همراه باشد، موثر و مقرون به صرفه بوده و می تواند برای كودكان و بزرگسالان مفید باشد.



این گزارش متذكر می شود كه استفاده از زبان اشاره و سایر ابزار های جایگزینی حسی، گزینه های مهمی برای بسیاری از ناشنوایان است. فناوری و خدمات كمكی شنوایی مانند زیرنویس و تفسیر زبان اشاره می تواند دسترسی به ارتباطات و آموزش را برای افرادی كه دچار كم شنوایی هستند، بیشتر بهبود بخشد.

بیشتر بخوانید

- تصور پایان همه گیری كرونا تا اواخر سال غیر واقعی است