گزارش «کرمان امروز» از مطالبات توان یابان کرمانی که همواره دور از چشم مسئولان است؛
آیا حل مشکلات توانیابان کرمانی آخرین اولویت مسئولان است؟

گزارش: مهدیه السادات میر مهدی حسینی

 نگاهی به وضعیت توان یابان کرمانی در جامعه امروز نشان می دهد که مطالبات عمده آنها از جمله برخورداری از حقوق و فرصت های برابر و برگزاری برنامه های مربوط به معلولان توسط خود ایشان و همچنین توجه به فقر، پاسخگویی به نیازهای اساسی و ارتقا کیفیت زندگی معلولان، هزینه های نگهداری و سرانه آنها روی زمین مانده و در این میان به نظر می رسد سازمان بهزیستی نیز به عنوان متولی اصلی این حوزه با وجود اعتبارات محدود خود قدرت پاسخگویی به این مطالبات را از دست داده و دیگر حتی بسیاری از توانیابان نیز امیدی به سازمان های دولتی ندارند و...

نگاهی به وضعیت توان یابان در جامعه نشان می دهد که مطالبات عمده آنها از جمله برخورداری از حقوق و فرصت های برابر، ایجاد حق مالکیت و برگزاری برنامه های مربوط به معلولان توسط خود آنها و همچنین توجه به فقر، پاسخگویی به نیازهای اساسی و ارتقای کیفیت زندگی معلولان روی زمین مانده و در این میان به نظر می رسد سازمان بهزیستی هم به عنوان متولی اصلی این حوزه با وجود اعتبارات محدود خود قدرت پاسخگویی به این مطالبات را از دست داده است. در همین زمینه گزارشی تهیه شده که در ادامه قابل مطالعه است.
بر اساس آمار 10 درصد از جامعه را معلولان تشکیل می دهند و طبق اعلام نهاد متولی امور افراد دارای معلولیت، تا کنون بیش از یک میلیون نفر در سامانه سازمان بهزیستی کشور به عنوان معلول ثبت نام کرده اند.
معلولان نیز مانند سایر افراد جامعه حق اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دارند که انتظار می رود چالش های موجود برای آنها به حداقل برسد و از توان آنها برای رفع چالش ها بهره گرفته شود اما حجم مشکلات معلولان آنقدر زیاد است که از مطالبات این بخش از جامعه از گلایه گذشته و آنها خواستار حل مشکلات شان و تحقق مطالبات به حق خود هستند.
هر چند که در طول سال های گذشته، قوانین زیادی برای تسهیل در امور مربوط به معلولان تصویب شده است اما همچنان این قشر جامعه از اینکه کمتر مورد توجه قرار می گیرند، گلایه مند هستند. در عین حال قانون جامع حمایت از حقوق معلولان به عنوان مهم ترین سند حمایتی از افراد معلول کشور، چند سالی است که تصویب شده و سپس مورد بازبینی و اصلاح قرار گرفته است اما در این میان بی توجهی به اجرای کامل این قانون است که موجبات دلخوری معلولان را فراهم آورده است. مشکلات معیشتی، عدم تامین وسایل کمک توانبخشی، عدم پرداخت شهریه های دانشگاه، بیمه درمانی، بیکاری و مسکن از جمله مطالبات توانیابان است.
نکته مشترکی که در گفت و گوهای افراد دارای معلولیت وجود دارد این است که ضمن تاکیدی که بر مناسب سازی اماکن عمومی دارند از نگاه توام با ترحم و دلسوزی هم بیزار هستند، به نظر می رسد با توجه به اینکه شرایط حضور معلولان در جامعه فراهم نیست پس آنها هم ماندن در خانه را بر می گزینند.
یکی از معلولان نابینای کرمانی با بیان اینکه توانمند سازی معلولان یکی از اقدامات مغفول مانده در استان کرمان است، گفت: در حالی که به نابینایی مادرزادی گرفتارم اما تا امروز به جز پدر، مادر و اعضای خانواده ام کمتر از سوی نهادهای دولتی یا مردمی کمکی برای توانمند سازی بنده صورت گرفته است.
معصومه. الف افزود :امروز در جامعه ما به ویژه استان کرمان معلولان با مشکل مواجه هستند که خانواده آنها تمکن مالی ندارند که برای توانمند سازی آنها هزینه کنند. در غیر این صورت بسیاری از معلولان ما در جامعه رها می شوند و مجبورند از طریق اشتغال کاذب و خیابانی زندگی خود را بگذارنند.
حامد . ص توانیابی است که با قطع نخاع و معلولیت 71 درصدی دست و پنجه نرم می کند. از ویلچر استفاده می کند و نسبت به بی عدالتی های رخ داده در حوزه افراد دارای معلولیت انتقاد زیادی دارد. او می گوید: هزینه های تامین لوازم بهداشتی با توجه به وارداتی بودن نمونه های متنوع آن، بسیار گران هستند. سوند، کیسه های کلوستومی، پوشک، تشک مواج و... بخش قابل توجهی از هزینه های افراد دارای معلولیت را به خود اختصاص می دهد و چنانچه هر کدام از این ابزارها به دلیل گرانی تهیه نشود، معلولان با زخم بستر یا عفونت رو به رو می شوند و آن وقت باید حداقل سه ماه خانه نشین شوند.
پیش بینی احتمال افزایش تورم افسار گسیخته در سال جاری برای افراد دارای معلولیت بسیار بیشتر است؛ چرا که هزینه زندگی و مشکلات پیش روی معلولان با سایر اقشار جامعه تفاوت فاحشی دارد. فعالان حوزه معلولان معتقدند؛ میزان افزایش ناچیز مستمری معلولان با تورم شدید حاکم بر اقتصاد کشور معناداری نداشته و تورم حاکم، مشکلات معلولان در دسترسی به خدمات گران قیمتی مانند ابزارهای کمک توان بخشی، وسایل بهداشتی، خدماتی مانند کادر درمانی، فیزیوتراپی، گفتار درمانی، حمل و نقل و... را چندین برابر خواهد کرد؛ در حالی که با این شرایط، نگرش حاکمیت، دولت و مجلس به معلولان مصرف گرایانه بوده و مشکلات، چالش ها و نیازهای موجود آنها را نمی بیند، به طوری که در زمان تعیین میزان سبد معاش کارگری، هزینه های جانبی و سر سام آور افراد دارای معلولیت هم در نظر گرفته نمی شود.