محدث تک فلاح- روزنامه نگار

روز گذشته نشست تخصصی «زنان و مدیریت اجتماعی شهر» در محل شهرداری تهران با حضور علی محمد محمدی، دانشیار دانشکده علوم توانبخشی و سلامت، دکتر فروزنده جعفرپور، دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی، فاطمه محمدی، مسئول میز زنان دفتر اجتماعی مرکز پژوهش های مجلس، محمدتقی کرمی، دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی، کیمیا موذنی، مشاور مدیرعامل مترو و جمعی از مدیران زن نهادهای مختلف شهرداری برگزار شد. در این برنامه هر کدام از افراد به مطرح کردن دغدغه های خود پرداختند. دکتر کرمی در صحبت های خود گفت: «وقتی عنوان زنان و مدیریت اجتماعی شهر را می شنویم 2موضوع مورد توجه قرار می گیرد: اول اینکه مدیران، شهر را چگونه اداره کنند تا محیطی امن برای زنان فراهم شود و دوم اینکه زنان چه سهمی از مدیریت شهری دارند. این موضوعات بر 3فرض بنا شده اند؛ اینکه زنان در حاشیه اند؛ یعنی در دایره قدرت سیاسی گروه نابرخوردارند؛ پس باید مورد حمایت قرار بگیرند. دوم اینکه حمایت از زنان، حمایت از خانواده است؛ حمایت از مردان است و حمایت از کودکان است و سوم تجربه عینی ای است که در کشورهای دنیا دیده شده؛ اینکه اداره شهرداری ها به زنان سپرده می شود.

شهر دوستدار زنان چیست؟
اصلا بیایید ببینیم که شهر دوستدار زنان چیست؟ طبق مقاله علمی خانم زنجانی زاده، هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد، یکی از هراس آورترین مکان های شهری ایستگاه اتوبوس است؛ همان ایستگاه اتوبوسی که به ظاهر برای رفاه حال شهروندان فراهم شده است؛ حال آنکه در مواقع خاصی از شبانه روز این محیط، به دلیل تاریکی و دور از دید بودن، محیطی ناایمن برای بانوان است. اگر دقت کنیم می بینیم که طراحی این مدل رفاه شهری همه مردانه است. تا وقتی که به شهر و مدیریت شهری نگاه تاجرانه داریم و تفکر سرمایه داری، نمی توانیم از سازمان ها و دستگاه ها توقع داشته باشیم که به فکر تعبیه مهدکودک سازمانی باشند. در تفکرات ما «زن» نباید مخاطب قرار گیرد. این ساختار باید درست شود. مخاطب ما «ساختار» است. تا وقتی که ساختار، ثروت اندوزانه و تجاری باشد، این مسائل را خواهیم داشت.